Spiegel
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 
116
116mijn gelaat gegeseld door wind
en elke gedachte achter mijn huid
zal eveneens zijn gezandstraald
en met het helmgras meebuigen
- langer heen en korter weer
en langer weer en korter heen -
tot ik mij achterrover laat vallen
doe alsof ik ter plekke sterf maar
ondertussen gewoon staar naar het
wolkendek dat in en uit mijn blikveld
verdwijnt…
Bezig met laden