Alle inzendingen over gekoeld

van matelozer pracht, geen kan mijn bloed vermoeien tot de dood, uit elk omarmen schittert het schild van mijne schoot wit-stralender. de zuilen mijner schenkels spannen zich rijziger, uit de verstrengeling der leden puren de mijne kracht en glans, de hare welken week. zij bloeden als gestorven rozen, rood en zwart. zij hebben haar angst gekoeld…