168 resultaten.
De zon is op en 't is hier stil
poëzie
3.0 met 26 stemmen 4.158 De zon is op en 't is hier stil.
Alles is fijn als een schil
van iets. -…
Bij het denken aan de liefde
poëzie
3.0 met 56 stemmen 6.478 Bij het denken aan de liefde
Heb ik de liefde lief,
En 't is de liefde tot u, Geliefde,
Die mij tot die liefde hief.…
Toen de tijden bladstil waren, lang geleen
poëzie
3.0 met 23 stemmen 3.878 Toen de tijden bladstil waren, lang geleen,
is ze geboren, in herfststilte een bloem,
die staat bleeklicht in 't vale lichtgeween, -
regenen doen de wolken om haar om.
Ze stond bleeklicht midden in somberheid,
de lichte ogen, 't blond haar daarom gespreid,
de witte handen, tranen op meen'gen tijd,
een licht arm meisje dat lichthonger…
De aarde ligt in de armen van de zon
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.956 De aarde ligt in de armen van de zon
in stilte en weeld'. Het is gelijk dat uur,
waarin twee minnenden zich aan het duur
werk der liefde herinn'ren en de bron
van 't leven. Elk of hij niet anders kon,
staart naar de ander met een zacht getuur.
Zo ligt de aarde stil in het azuur,
en 't gouden bed waarin de zon haar won.
Zacht speelt de…
Blauw (vlamt de lucht)
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.716 1]
Blauw vlamt de lucht,
groen bloeit veld en boom,
zonder verlangen's zucht
spiegelt het, diepe stroom.
2]
Blauw vlamt de lucht,
groen bloeit veld en boom,
diep van verlangen zucht
spiegelend wit de stroom.
---------------------------
uit: Verzen (1928)…
'T is zwart en donker
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.756 'T is zwart en donker,
kamerdonker als rook,
rood kolengeflonker,
daarboven holt de klok.
Langs de wanden bleekt flauw
een plaat en nog een -
het witte is lichtlauw,
't lijkt alles lang geleen.*)
Hoor, het leven vliedt,
de klok holt, tik, tik -
zingt het jammerlied
van het ogenblik.
--------------
Uit: Verzamelde Lyriek, 1966.…
De gonsregen
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.262 De gonsregen, regen -
het òpbewegen
van bladen als water valt,
de regen valt valt valt.
Zo in me zelf gedoken te zitten
in 't glanzige niet meer witte
licht - en nooit te beginnen
beweging en niet te bezinnen.
De regen maakt grauwe strepen
in de gladgrauw geslepen
lucht - de gordijnen hangen…
Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.128 Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan,
verzadigd krachtig, in het hoog gezag
des avonds met in 't oog vierkant de dag
van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan.
Zo ga ik ook, terwijl de grote maan
kogelend voortgaat langs de stroeve dag
der nacht die 'k even koperhel òpzag,
mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan.
Dit heb ik zó…
De dag gaat open ...
poëzie
3.0 met 36 stemmen 4.997 De dag gaat open als een gouden roos;
ik sta aan 't raam en zend mijn adem uit,
het veld is stil, en nauwlijks één geluid
breekt naar het koepelblauw bij tussenpoos.
En in mijn kamer, als een donkre doos,
waarvoor de parels hangen aan de ruit,
ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit,
en ik bij donkre wand diep peinzend poos.
Ik…
Zachtlichte lentenen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.734 Zachtlichte lentenen
mogen nu wentelen
aanwentelen,
hooglichte luchten
wolkenlichtluchten,
de lentenen -
Grote lenten met zonlichtboezems
in fonkellichte vér vallende blouses
waar hoofden zacht in liggen
donzig en ver als wolkenen,
de grijze stil-sneewige
die in wintermiddagen liggen.
Dán ogen lichtgrijzig spelen,
open, waarin…
Het gras heeft de nacht al begonnen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.170 Het gras heeft de nacht al begonnen,
de tuin is stil bezonnen.
De hemel is onbezonnen,
licht nog zo ongeschonden.
Bomen wit als boekweit
hangen neer stil in schoonheid,
maar de losse kastanjebladen
zijn schichtig en overladen
van wind.…
Het strand was stil en bleek
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.663 Het strand was stil en bleek
ik zat doodstil en keek
naar de blauwe rimpeling -
er was ook windgezing.
Ik wist wie naast me zat
witrokkig en ze had
roosrood het glad gezicht -
er was ook veel zonlicht.…
Mei boek III [fragment]
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.525 Het was de nacht
Toen alle wolken te begraven gingen.
Ik zat waar een rivier ging en er hingen
Treurwilgen over mij, waardoor de wind
Zoet en zoel weende tranen als een kind.
Het was zó een rivier tussen twee dijken
Als uit de bergen springt en door de rijken
Van Duitsland en van Holland naar zee gaat.
Het water gonsde, als een overlaat
'…
ERGENS
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.405 Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen
Mijn handen zijn zo hete en droge
en het lichte water van haar stem
mijn keel is een dorre klem.
Het kan toch zo altijd niet duren
met de brandende uren
mijn stem is schor,
mijn ogen dor.
-----------------------------
uit: Verzen (1890)…
Mijn grijze tintelreine
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.826 Mijn grijze tintelreine
mijn witte strelefijne
met hoog van omhoog gezwier
van uw handekens, schier
het vlerkegezwaai van vogeltjes,
het omkomen van wiekmolentjes,
ze veren zo fraai door de lucht,
mijn oor hoort geheel geen gerucht,
en uw wangen glijden aan
en uw lippen staan saam aan
beweegloos rood
en in eens daar vlood
een…
Mei boek II [fragment]
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.454 Zoals de wolken na een winterdag
Treurende gaan, hoewel geen luchtgeklag
Gehoord wordt waar het ov'ral stil is -- dan,
Terwijl er sneeuw valt hier en ginder, kan
Ik soms een enk'le wolk blosrood zien worden.
Lachende reist die in tussen de horden
Huilende wolken -- zo waren de riffen
Van zonverlichte bergen die in effen
Glooiingen hoog liepen…
Aan zee
poëzie
3.0 met 20 stemmen 4.953 In 't land der dromen in het dromenland,
het is als kindren badend in de zee,
met het gekniel van lichtvrouw in gebee,
de lichte armen hoog op de zee, want
er is gezweef van bove', en van de kant
ruist donkere muziek in om de vree
der wereld, der zonneberuiste stee,
en maakt het een verward doorzocht droomland.
Zachte dromen maken een…
Vreselijk is het lot der mensen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.661 Vreselijk is het lot der mensen.
Tussen hen woedt eeuwige strijd.
De machtigen strijden om het bezit
der aarde en offeren de massa,
de arbeiders,
de miljoenen,
op in de strijd voor het niet hunne.
Vreselijk is het lot der mensen.…
Zo stil moet het zijn
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.204 Zo stil moet het zijn
om de dichter,
dat, als in de schijn,
het duizendvoudig gelichter
der fantasie die in de stilte bloeit,
- het schoon en rein
beeld van de wereld richt er
zich op - hij het hoort in het fijn
ruisen der stilte. Verdichter
heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit
het gezicht dat hij hoort in zijn oren
en het…
Dat kouwe vlees van een ander
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.389 Dat kouwe vlees van een ander
tegen m'n droge handen
en mijn ogen onzichtbaar in de nacht -
dat koele sappige vlees - en al de kracht
van me de nacht in - 't is als dood,
alles zwart, geen wit, geen rood -
mijn hele hoofd lijkt wel koel,
er is nergens een doel -
zo lekker zwart is de nacht,
zonder ogen, zonder gedacht,
dat natte…
Toen bliezen de poortwachters op gouden horens
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.453 Toen bliezen de poortwachters op gouden horens,
buiten daar spartelde het licht op 't ijs,
toen fonkelden de hoge bomentorens,
blinkende sloeg de Oostenwind de zeis.
Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel,
uw ogen brandden de blauwe hemellucht,
uw haren waren een goudgespannen weefsel,
uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…
Verdoemd!
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.813 Verdoemd!
Allen zijn klein,
Geen is er groot,
Beter weg in de dood
Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
Soms, als men buiten loopt in zee van zon
poëzie
3.0 met 27 stemmen 4.374 Soms, als men buiten loopt in zee van zon,
Of in de diepe storm, in 't diepe jaar,
Of in de nacht haar laag neervallend haar,
Of in sneeuw, als men haast niet lopen kon,
Dan voelt men zulk een liefde voor de bron
Van al wat leeft, 't heelal, dat men wou daar
Zijn armen omheen slaan, en heel te…
De stad verhief zich...
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.952 De stad verhief zich uit de wijde sneeuw,
En ‘k zag een donkre schaar uit het loodgrijze
Komen op het geelwitte van de sneeuw.
Het leek een groep van afgematte slaven.
Het waren arbeiders en ‘k sloot mij aan,
Zoals een broeder doet,
En door het donker licht trokken wij daar heen.
Ik kende hen allen door het schittrend licht,
Dat de Liefde…
Men zegt...
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.537 Men zegt de Absolute liefde
Kan niet bestaan in een Mens.
Maar mijn Liefde voor U, Geliefde
Geest der Mensheid, is zonder grens.…
En overal ontstaat deze verschrikking
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.295 En overal ontstaat deze verschrikking,
Misdaad, Laagheid, Vergaan der Ziel tot Niets. -
O donkre macht van 't Kapitaal. O Avond
Van heerschappij. O toppunt van de macht
Van mensen op mensen door der dingen macht.
O Natuur, die in handen van de mensen
Geworden zijt tot de vreselijkste vloek,
Die èn heersers èn beheersten beheerst.
O…
De ganse dag ...
poëzie
2.0 met 10 stemmen 2.230 De ganse dag vliegen om heel de Aarde
De proletariërs voort.
Een grote dorst drijft hen, de dorst naar geld
Der niet-bezittenden.
Een grotere dorst drijft hen, maar niet hun eigen.
Het is de gouddorst van de heersenden.
Een grotere dorst drijft die, maar niet hun eigen,
Een allergrootste wereldgrote dorst,
Het is het dorstig Monster…
Vier joden
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.880 Christus, die 't absolute van de liefde leerde,
Spinoza 't absolute van 't heelal.
Marx, die het relatieve van 't gevoel
En van de geest des mensen leerde, - Einstein van het heelal...
Welk een ras, welk een stam!…
LEVEN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.668 LEVEN, zoele omsomberde even inschitterde,
in de luchten, de regene, de zachtstrijkgevederde,
o leven het gevende altijddoor stillende,
o leven dat toch schijnt het altijddoor willende,
het inzwevend kameren, het volop verlichtende
de wegen, waarlangs gaat het eenzaam uitzwichtende,
klaar, nimmer dromende ogenbewegen,
armstrekkend leven…
Het licht is nog niet geworden
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.484 Het licht is nog niet geworden,
de hemel is bleek en vroeg,
de maan en sterren verdorden,
er is nog geen zon genoeg.
Maar van af de wolken gaat
een warmte, en doet blozen
van uit het hart, wie eenzaam staat
en voelt, zoals de roze,
dat ook voor hem dit schijnsel schijnt -…