een rustieke wandeling
met struikelende gedachten
fluisterende grassprietjes
die ik net kan verstaan
wuiven in ‘t voorbijgaan
langs de slingerende IJssel
rust ik op een platte steen
het water kabbelt kalmerend
bepaalt ook haar eigen koers
ik luister naar de watertaal
kijk onder de oppervlakte en denk
hoe diep kan iemand zinken
-of heet…
De glibberende meerkoet
op het gladde ijs,
de rijp die grassprietjes
naaldwit uitvergroot
De koperwiek die naarstig
voedsel zoekt in bermen
Ganzen op zoek naar
open water passeren
door de lucht in zwermen
Schaatsers blazen
warme ademwolken
in snijdende winterwind,
die wangen rood
laat blossen
De lage zonnestralen
toveren kleuren in…
een moment van
onzekerheid
toen begon de wind
te fluisteren
dromerig keek ze op
in een wereld
van witte wolken
ontdekte juist
die ene
met dat zilveren randje
toen begon de zon
te schijnen
een warme glimlach
kleurde wangen
in een verrukte blos
met ogen als sterren
wilde ze
de dag gaan plukken
toen voelde ze
de bedauwde grassprietjes…
Hij roept me
Ik kom dichterbij
Een warm gevoel
Met elke stap
Ik voel het in de stroming
Elke herinnering gaat langs me
Als de zachte lentewind
Die grassprietjes doet kietelen aan je kuiten
De stroming wordt sterker
Ik word zwakker
Hij kijkt naar me
Ik ga steeds langzamer
Grote stappen zettende, met zware benen
Als beton word ik naar benden…
Je zult maar zo bloot zijn als de bomen van nu
de takken kaal wijzen heel, heel erg hoog
alsof hij zich schaamt voor zijn blote uiterlijk
Zelfs de grassprietjes doen er aan mee, want bij een
beetje zon, lijkt het warempel wel alsof ze proberen
de nok van de boom te willen keren.…
Grassprietjes, onze volle maan en nog veel meer
Jij volgde jouw instincten, bleef achter in koele kilte.
Voelsprietjes mijn Engeltje, wat had ik je toch graag bij me
Romantikussssssssssssssss, net als ik dat zo ben.
Vogeltjes, bloemen, vissen vlindertjes het heelal juichte
Zo hemeltergend zwoel, voeling ook.…
311
Bezig met laden