Alle inzendingen over groeistuipen

Je eerste leesboekje van de stoffige zolder halen gretig op zoek naar primaire klanken wat....leest dat moeilijk.…

vroeg Winnifred mijn tuinkabouter die niet bestaat en bleek van het huilen is omdat hij niet bestaat Een groeistuip is de dageraad kijk maar naar de statistieken van dag tot dag groeit alles aan ons uit tot een monsterkalebas op een veel te kleine fruitschaal Eindelijk glimlacht Winnifred en zegt; wat ben ik blij dat ik niet besta…

o, roos jij voert strijd tussen het einde en nieuwe begin groeistuipen in verleden je ziet een glimp van oude resten allemaal zo pijnlijk jij groeit nu naast mij terzijde fijne draden groeien in ruimtes waar liefde zich verborgen houdt in de scherpte van bladeren snijdt hoop in verandering jij roos bloei met mij in mijn leven waai in…

Groeistuipen golven door zijn machtige lijf. Hoeveel groter wordt hij nog? Zestig centimeter, Eén meter vijf? Zelfbewust, ontembaar op weg naar volwassenheid is zijn honger naar land niet meer te stillen. Altijd veel gegeven, gaat hij vanaf nu steeds vaker nemen, de wereld overgeleverd aan zijn woeste grillen.…

Na zijn ziekbed van dertien weken is hij dood, de zomer van vorig jaar Hij had ‘t namelijk al lang bekeken hij was met vorig jaar al lang klaar Na de vorst was de lente gekomen daarna scheen hij binnen te sluipen Hitte leek ineens binnen te stromen maar soms lichtte het groeistuipen Zoetjesaan stierven oude bladeren die zomer voelde zich…

eigens had omdat feesten toen nog de kwaliteit van het maatschappelijk gangbare hadden familie buurt en stad gebonden in regionale folklore van intens samen vieren in deze door gekleurd papier bekeken dagen pasten onze levens als kleur heerste greep tijd zijn invloed vlakte het oplichten af tot de normale invloedssfeer met groeistuipen…

tooigewas laat zien Dat met een agapanth niet valt te spotten - Het is een hij en haat die plantenpotten - Zijn stamper rijst de pan uit - 't maakt me blij Als kleine duvel springt hij uit een doosje En stuwt mijn jonkvrouwbloed naar grote hoogte Ik slaak een zucht en bloos haast als een roosje O, zeg nu zelf, wie is meer ongeremd Die groeistuip…

Of blijven we die barbaren die op de onaantastbare groeistuipen naar een ongewisse toekomst blijven varen? Snakken we niet een duurzame kleinschaligheid, in de maalstroom van de wereld zich verkleind? De blik star gericht op een punt nog verborgen in de mist, een uitkomst die tegen elke voelbare prijs wordt gevernist?…