Haarscherp ritst het vouwbeen
— woord van mijn vader —
de bovenkant open en ik herken
inderdaad Abe Lenstra.
Op de glanzende foto, formaat
ansichtkaart, kijkt hij stuurs
onder zijn lok vandaan
mij aan, armen over elkaar.
Rechts beneden, schuin omhoog
staat zijn handtekening.…
Haarscherp komen structuren aan het licht. Bij mij daarentegen geen glinstering,
geen heldere lijnen. Veel is diffuus en mijn betere ik speelt het liefst verstoppertje.
Bij mij schommelt het almaar van slechter naar beter naar slechter. Eentonig
als de vraag van de opticien: beter of slechter?…