hopeloos eenzaam
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 
168
168zittend achter het glas
van de altijd lege kamer
verveelt de regen mij
die saai de uren maakt
niksend hang ik rond
de zondag verspillend
die als zovele dagen
zich nat verdrijven laat
terwijl er niets gebeurt
knaagt stilletjes vragend
mijn geweten en gemoed
wat of ik nou toch doe
veel te snel en veel te ver
rijd ik in mijn auto rond…
Bezig met laden