ijsvlinders
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 
908
908zuidzijde
van een heuvel tast de aarde
een vreemde stilte af
draagstenen worden met koude bedekt
de avond, roerloos
wanneer ik kleine keien laat vallen
op de geslotenheid van je graf
met blinde handen
breekt de dood mijn winterschreeuw
ruw en ongekend
en zo komt de nacht
met niets meer dan dit
slechts wolken boven je naam
ijsvlinders…
Bezig met laden