Hoe kon het gebeuren
dat ik mijn kindsdeel afstond
mijn poppen verkwanselde
aan het rijpen van de tijd
waar ontvankelijk vlees
zijn ijle wensen droomt
kortstondig scorend
en hunkert naar méér
Ik, die het leven leefde
in niet geveinsde onschuld
sloot een monsterverbond
schreeuwend om het kind…
Gij langstlevende, ga nog niet
draag mijn kindsdeel in uw hart
het mooiste ligt in het verschiet
voor wie gewisse doden tart
mijn erfenis behoort u toe
tot in de diepste genen
gezaam zijn wij nooit levensmoe
zo God ons tijd wil lenen
zijt elkanders toebehoren
boven doffe droefenis
wie uit doden wordt herboren
verschoont zich van verdoemenis…