126 resultaten.
Spaarbekkens
gedicht
4.0 met 30 stemmen
4.943 De dotterbloemen vallen droog
in de spiralen van het slib
eens stond het water huizenhoog
tot aan de rand van ieders lip
baggerschuiten zijn vertrokken
door verse geul in de rivier
de natuur zit met de brokken
en zucht onder een kwaaie pier
de rechte weg leidt naar het geld
en verdraagt geen puur gekronkel
spaarbekkens worden niet…
Vreemde mond
netgedicht
4.0 met 23 stemmen
766 Je ligt vergeeld in het dossier
als onomstotelijk bewijs
je leven loopt juridisch mee
in dode sporen van de zeis
stille getuigen spreken recht
om jouw zwijgen te verbreken
het geeft niet wat de dader zegt
dit verlies is niet te wreken
je naam klinkt uit een vreemde mond
zo onwaarachtig levenloos
wil schreeuwen dat jij echt bestond
en…
Tropenjaren
netgedicht
4.0 met 10 stemmen
449 Vat geen kou als je ruggengraat buigt in wind
uit alle streken
en wacht op de passaat die afscheid neemt
van alle tropenjaren
in alle opzichten heb je gegeven wat je kon
en verwaaien dure plichten
noem mij je meeneemprijs.…
Zeeuwse babbelaars
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
539 Ik proef geen toekomst
in deze pastei gaat alle smaak verloren
en vergallen verdwaalde gourmetbakjes het mastiek
weet jij nog waar de oestersaus is gebleven
die je vrome vader had aangelengd met wijwater?
en waar zijn de Zeeuwse babbelaars
die je moeder in de leprawinkel
had geruild voor jarretels?
Ik dek alvast de tafel.…
Wuift de wind
netgedicht
4.0 met 10 stemmen
481 Wuift de wind mijn zorgen weg
nu ik op het naaktstrand beschutting zoek
achter gedoofd vuur
ik pluk een pen uit stekels van de egel
die zich oprolt in mijn keel
en mijn woorden smoort
voetschilder zal ik zijn
in alle stappen terug.…
Woef
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
324 Was jij de voorbode van zacht
in het keiharde ledikant
waarin ik tijd heb doorgebracht
buiten de rede van verstand
heb ik mijzelf met jou gestreeld
op kale plekken van het zijn
dat zo armlastig was bedeeld
door grote menselijke pijn
ik ken moeder en mijn vader
als bouwers van het warmste nest
zonder zachte levensader;
onder jouw vacht…
Kruim
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
380 Onder de knoet van het systeem
zien wij de meeste dingen ruim
de trage voet klimt uit het leem
ons bindmiddel uit karig kruim
onbenoembaar samen voelen
waar splinters hechten tot geheel
vechten voor wat wij bedoelen
met ons herwonnen leeuwendeel
in alle zones van de tijd
zal de liefde overleven
die levensangst verruilt voor spijt
van…
Verse rozen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen
501 Wat doe ik hier, dicht bij gevoel
dat mij totaal vervreemd verlamt
willoos laat ik de boel de boel
door droge tranen ingedamd
blind voor waar wij ooit voor kozen
moet de oude bloem verdrogen
rozen wil ik, verse rozen
op de stelen van mijn ogen
toon mij tuinen om te wonen
waar ik mezelf nooit meer beperk
vrij om zwakte te bekronen
alleen…
Bestaansgrond
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
508 Je hebt ooit een bres geslagen
tussen angst en liefdesleven
afgrond om alleen te dragen
in een diepte zonder streven
zo bloedeloos alleen te zijn
in vervorming van verlangen
met bergen onverwerkte pijn
om je ziel mee te behangen
als slachtoffer van ongeloof
draag ik jou getergd op handen
vlieg naar jezelf over de kloof
als bestaansgrond…
Pokkenprik
netgedicht
4.0 met 13 stemmen
413 Zelfs de oude zaagmachine
hapert bij de rauwe aanblik
van jouw bleek gespleten handen
liggend in de doodscabine
met schouders zonder pokkenprik
tonen nagels rauwe randen
ik voel ineens hoe prikkeldraad
onze vlieger uit de lucht sneed
toen we onze klos verloren
je haalt me binnen en geeft raad
bij alles wat ons samen speet;
door jouw…
Zielendroogte
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
468 Opgetild vanuit de diepte
klommen wij naar grote hoogte
als een zweep die slagen zwiepte
om een tol van zielendroogte
ons liefdesleven nam een vlucht
die geen vleugel meer kon dragen
wij tuimelden uit ijle lucht
wegduikend in hoge kragen
nu de boorden zijn gestreken
en de stoom is afgeblazen
zijn we weer op wie wij leken
opgedroogd in…
Zelfgevoel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen
461 Jouw zelfgevoel is ondermaats
door mazen in de fuik ontsnapt
zo leef je vrijwel buitengaats
als ziel die zichzelf open krabt
de pijnpunten van jouw bestaan
slaan wonden in het grootste hart
je hebt jezelf meer aangedaan
dan puur te vatten is met smart
je hebt jezelf tot mij gewend
in spiegels van een blinde vlek
wij drogen op in grof cement…
Pauwenstaart
netgedicht
4.0 met 18 stemmen
975 Tussen keuze uit twee kwaden
verliezen wij de verenpracht
chemo om ons op te laden
voor onze allerlaatste nacht
bleekjes in het bed gelegen
dat slechts van pijnbestrijding spreekt
maakt de afscheidskus verlegen
alsof de dood de liefde wreekt
bij ons vertrek schrijf ik een kaart
aan allen die ons dierbaar zijn
in kleuren van de pauwenstaart…
Onweer
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
366 Maken wij elkaar ontroostbaar
hou ik mezelf als kind op schoot
languit liggen op een draagbaar
en even vrijen met de dood
schreien wij dezelfde tranen
zodra de zielen zijn ontbloot
ver van huizen en van banen
hou ik mezelf als kind op schoot
onze weerzin tegen onweer
dat valse lucht met water hoost
spant regenboog als ommekeer
naar diepe…
Splijtzwam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
379 Nu ben ik volstrekt ondeelbaar
verloren in de karrenvracht
mijn liefdesleven sleept zich zwaar
op onze splijtzwam door de nacht
verval van jouw verlichte geest
hult mij in een eeuwig duister
hoor weerloos huilen van een beest
als ik onze namen fluister
leven aan de oppervlakte
van muien in geklonken zand
drijven waar ik spaanders hakte…
Golven
netgedicht
3.0 met 15 stemmen
630 Op lippen van voorbije jeugd
wiegt onze zeilboot als een veer
in keerkringen van levensvreugd
gespiegeld door het mooie weer
ons gemoed draagt over water
dat zo stuurloos is bevaren
in het zicht van zoveel later
om kompassen te vergaren
nu onze richting is bepaald
over de golven van weleer
zijn onze kussen - vrij vertaald -
de ziel van…
Meermin
netgedicht
4.0 met 51 stemmen
1.569 In de schelpen van haar oren
ruist ruwe zee een levenslied
waterorgels van tenoren
waarin een zoute traan vervliedt
dagen tellend als een meermin
die van zichzelf niets meer verwacht
bezingt ze onze levenszin
vanuit oeroude zielenpracht
ze verkleint het allerliefste
de branding van het bang geluk
onder het zaagsel van de piste
waar ik…
Luchtbrug
netgedicht
4.0 met 30 stemmen
891 Watertrappen heeft geen zin meer
hier midden op de oceaan
in de stroom waar ik verkeer
wil zeemansgraf voor leven gaan
waarom steek ik mijn vingers op
tussen deze hoge golven
noodkreet in natte notendop
onder weer en wind bedolven
mijn leven draait als film terug
naar kusten met een veilig strand
via de ingang van een luchtbrug
vervlieg…
Reuzengom
netgedicht
4.0 met 34 stemmen
1.158 In deze tandenloze tijd
verbijten wij het oude zeer
tot diepe afgronden bereid
zoekend naar sterke ommekeer
wij staan op de kleinste markten
met ons geestelijk eigendom
perkjes die we samen harkten
bruut uitgevlakt door reuzengom
zo verteerd tot blanco vellen
ooit vol integer ingevuld
zullen wij elkaar bestellen
in hopen, liefde en geduld…
Onderstroom
netgedicht
4.0 met 30 stemmen
1.339 Zoek me in de uiterwaarden
achter het riet van de rivier
volg het karrenspoor der paarden
en breng je diep verlangen hier
wil mijzelf met jou vermannen
tot natuurlijk vrouwelijk schoon
vul de kruiken en de kannen
met passie uit de onderstroom
tussen lelies wil ik dansen
tot we samen overvloeien
op het veld waar levenskansen
met de laatste…
Hondsvod
netgedicht
4.0 met 43 stemmen
1.086 De buitenwereld zie ik niet
als een innerlijke veste
door al wat daarin tekort schiet
haal ik uit mijzelf het beste
het is genoeg alleen te zijn
in poedelnaakte kwetsbaarheid
ik hou de roedel aan de lijn
als hondsvod zonder zielenpijn
binnen grenzen van het voelen
deert mij de buitenwereld niet
ga de weg die wij bedoelen
en die alleen…
Spaken
netgedicht
4.0 met 35 stemmen
920 In je korte grijze krullen
zie ik nog steeds de lange lokken
van het meisje om te smullen
dat met mij wil samenhokken
je ogen hebben meer gezien
dan wij ooit nog kunnen delen
en alle ervaringen van dien
steken spaken in ons spelen
het is je stem die mij beroert
alsof de tijd heeft stil gestaan
nimmer in passie uitgevloerd
en eeuwig met…
Draadjesvlees
netgedicht
4.0 met 29 stemmen
920 Buiten groeien hyacinthen
in een kleur die ik niet ken
er hangt schimmel op de plinten
van mijn kamerbrede pen
alle woorden zijn gewassen
in de post die ik niet lees
droge jus in holle kassen
van ontbonden draadjesvlees
zijn de bloemen zwarte linten
om de armen van een wees
wijs mij alle hyacinthen
in de tuin die ik niet vrees.…
Hunkering
netgedicht
4.0 met 17 stemmen
818 Marktkoopman in wijze woorden
de spullen zijn je toch de baas
het gebed dat wij verhoorden
zet weinig bloemen in de vaas
verscholen in een regenjas
hou je de hunkering tegen
al jouw gedichten die ik las
zijn aan ons niveau ontstegen
wie het pensioen nakend ziet
verkoopt alle volle kramen
tegen het geestelijk failliet
van de meesters zonder…
Crisiswipper
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
640 Het was weer bijna als vanouds
in elkander vrij gevochten
verzengend ver van al het kouds
wringen onze laatste bochten
snakkend naar de pure vormen
die het leven inhoud geven
hier het haakje voor de wormen
daar de zeilen om te reven
varend op het kompas van maan
stap ik over op een klipper
ik stop mijn netelig bestaan
als verstokte crisiswipper…
Laatste woord
netgedicht
4.0 met 31 stemmen
836 Zo ver buiten alle waarden
in burgernummers vastgelegd
ver van huizen en van haarden
heb ik het laatste woord gezegd
volg mij in het spoor der paarden
bezing mij als een boerenknecht
die in leven niet kan aarden
omdat zijn grenzen zijn verlegd
wuif mij uit in rieten kragen
waar onze liefde is bevrijd
ik zal alle lasten dragen
van onze…
Rode loper
netgedicht
4.0 met 28 stemmen
908 Verschoppeling van de schavuit
die mij om een gunst komt vragen
ik rol de rode loper uit
in het licht van zwarte dagen
praat me moed in met een knipoog
recht mijn rug in barre tijden
ontwijk mij nimmer in de boog
die ons naar elkaar zal leiden
ik leef in de verdroogde bron
waar onze liefde is gescheurd
gestoken door een felle zon
alsof…
Zielsbesef
netgedicht
4.0 met 38 stemmen
899 Nu onze dagen zijn geteld
in het bittere vooruitzicht
blijft alles wat je hebt verteld
verstenen in het tijdsgewricht
zielsbesef in krijt gehouwen
uit steile wanden van de rots
teken van fossiel vertrouwen
gebeiteld met genade Gods
wat wij in het leven zochten
verglijdt van bergen in een stroom
eeuwig met elkaar vervlochten
in oude wortels…
Voorportaal
netgedicht
4.0 met 39 stemmen
632 Ons leven is voorbij gegaan
in schaduwen van stille hoop
wij hebben nooit de kunst verstaan
te zwichten voor een kwaad verloop
het najagen van groot geluk
heeft onze liefdeskans verkleind
wij maken meer dan goed is stuk
en blijven daarom ongerijmd
in het voorportaal van afscheid
vinden wij elkander terug
gebroken door benepenheid
in pijlers…
Bangerik
netgedicht
4.0 met 38 stemmen
804 Dit gevecht is niet te winnen
vanuit een strak verstarde blik
in zichzelf gekeerd naar binnen
gevangen door een bangerik
soms moeten wij buiten spelen
om alle angsten te verslaan
en de wonden laten helen
voor kansen op een nieuw bestaan
door het kijken over bergen
vallen schellen van de ogen
wie ontsnapt aan eigen tergen
hoeft zijn tranen…