Netgedichten

netgedicht (nr. 40.163):

Zielendroogte

Opgetild vanuit de diepte
klommen wij naar grote hoogte
als een zweep die slagen zwiepte
om een tol van zielendroogte

ons liefdesleven nam een vlucht
die geen vleugel meer kon dragen
wij tuimelden uit ijle lucht
wegduikend in hoge kragen

nu de boorden zijn gestreken
en de stoom is afgeblazen
zijn we weer op wie wij leken
opgedroogd in lege glazen.