4244 resultaten.
ZONDVLOED
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
61 huizen die boven het dal uitkijken
lijken ernstiger, alsof ze
waarschuwen
hoe ze wijs uit hun grote ramen
staren
dorre bladeren haasten zich de kade af,
storten zich ritselend in de stroom
onder de brug verzamelen
mensen,
ook zij kunnen niet meer terug
er is enkel de regen;
de brug; de mensen;
de woorden tussen hen,
onuitgesproken…
Niet(s) van deze wereld
netgedicht
2.3 met 6 stemmen
78 Zolang eenieder met vakantie is
op wereldreis, genietend van de einder
in Dubais uitkijktoren
eight miles high
door dikke transparante glazen wanden
of op de brug der decadente cruiser
-een pleonasme; cruiser is genoeg-
of in het rotspaleis van dalai lama
in Lhasa, op de vlucht voor wereldleed
dan hoeft geen dichteres of netpoëet…
"Erfgoed van Licht"
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen
104 In glazen code draait onze tijd, een jeugd die danst op licht en ruis. Wie eerlijk zaait met zacht beleid, oogst morgen zonder schaduw of schuis. Duurzaam zijn-niet vluchtig snel, transparant zoals een bron in de zon. Wie de jeugd programmeert met mensenziel, bouwt een wereld die écht begon.…
Schoonheid van het zijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
69 De schoonheid van het zijn
Is soms ver te zoeken,
Is hier ver vandaan,
Verscholen in donkre hoeken.
Het ligt evenwel voor ’t grijpen,
Dat ligt ook voor de hand,
Onbegrijplijk je ’t eer niet zag,
Gaat boven je verstand.
Als je dan onder ogen krijgt,
Wat je eer niet zag, sta je versteld
Van de schoonheid je niet zag,
Wijl ’t al die…
CULTUURBARBAREN
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
111 IK vind het level van de lage heren
Die snel een flutsonnetje produceren
Bedroevend! Ik schiet telkens in de lach
Neem die van zondag, vrijdag, donderdag
Het is een triootje CULTUURBARBAREN
Stel halve zolen, sterker: halve garen!
HORA EST, MANNEN, OPZOUTEN EN GAUW
Ik schud iets tienmaal beters uit dèrmouw
Je broodje aap geeft…
wedervaren
netgedicht
2.6 met 5 stemmen
85 het pontje bracht ons heen
en (verrassend) even later ook weer
terug (dat gold aan boord voor iedereen)
toen zei opeens een vent uit Slikkerveer
‘het is beter aan wal te blijven staan
dan te varen en heen te gaan’…
Vormvast
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
81 Ik pas niet in mijzelf en andermans vormen,
voldoe niet, ontwijk telkens weer uw vraag.
Meet me, en stoor u niet aan mijn geklaag,
we hanteren beiden dezelfde normen.
Bouw mij maar tot iets moois of van ontzag,
iets dat in het licht van nabijheid past.
Tot nu toe ben ik niet door u verrast,
dus vraag ik of u mijn bouwsel wel mag.
Toepasbaar…
raamwerk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
73 als halszaak, missie
een niet te verwarren zinsnede
uit alomvattend werk
betrekking hebbende
op liefde voor leven
direct beschikbaar
altijd binnen bereik
maar niet te lezen als wetsartikel…
Ik ben als een kat
netgedicht
1.3 met 3 stemmen
75 zonder angst steek ik over op elke straat
Ik ben als de kat die weet waar ze gaat
ha, een auto, in volle vaart?
ik blaas, roer mijn staart
krom mijn rug
in doodsangst keert de auto dan wel terug
keer op keer
doe ik het weer
niemand doet mij iets voor
ik ben als een kat
en niets boeit me wat
kom maar op zeg
plots, die ene auto, reed…
zonder slaap
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
102 het raam staat op een zomernacht
vaag zwoel de zwak verlichte straat
waar een late bromfiets het geronk
van zijn uitlaat om een blok laat gaan
een korrelige krijtstreep op het bord
van de nacht als verkeerd uitgeveegd
niets te raden
een paar sterren tekenen
geen dunne paden
het asfalt nog veel dieper donker
verwacht geen kudde rinocerossen…
Bagage
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
85 Er ligt een koffer onder de grijze stoel,
met een herinnering en wat adressen.
Er zit ook een kaartje bij van Renesse;
van één ervan vertroebelt mijn gevoel.
De rit naar de bestemming verloopt goed,
soms is er een kuil of een doodsgezicht,
een versperring met onheilspellend bericht;
tot nu toe vreet er niets aan mijn gemoed.
Een borstel…
Lijnen van licht
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
93 Er zingt een meisje over briefpapier.
De lijnen vaag, de stem een uitroepteken.
Ze treedt al op, nu menige paar weken;
de straat komt tot leven van haar plezier.
Haar voetjes dansen langs de witte zwanen,
die in het prille uur hun intrede doen.
Ze kust het buiten wakker met een zoen,
en boven haar ontwaken zacht de manen.
Haar adem componeert…
Geen mensen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
104 Als er geen mensen waren,
Was op d’aarde louter vreê,
Geen oorlogen van barbaren,
Geen vervuiling van de zee.
Geen handelstwisten,
Geen landjepik, ieder zijn deel,
Geen armoede die d’rijken beslisten,
Elke plant en dier in ’t gareel.
Alleen de kennishonger misten,
Evenals liefde en altruïsme,
maar ook haat en egoïsme,
Niemand zich…
overwegend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
182 ik denk je na
en leef door alle dromen heen
geheel in lijn
met achterstallige toekomst
gaande over een afslag
in het landschap
doorverwezen vanaf
ons punt van vertrek
zien we onszelf verloren
geografische gezien
in denkbeeldig
nagekomen bestaan
als toestand van
voornachtelijke spiegeling
louter emblematisch
vooralsnog…
Geen Kunst. Alleen Bloed.
netgedicht
1.3 met 3 stemmen
106 de bloedvlekken spreiden zich uit
als stille explosies op witte muren —
een mark rothko zonder god.
geen kunst, alleen resten.
alleen de gekneusde lichamen van muggen
weten nog welk bloed hier stroomde,
voor het verdween in stilte.…
Waar verf luistert
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
73 De geest van Picasso roert in mijn zak,
die zo de Nachtwacht gaat restaureren.
Nu moet het Melkmeisje nog wat veren
die haar tere mond zet aan een melkpak.
Haar borst kan voluptueus worden neergezet,
want ze past perfect in een grappige klucht.
Maar eerst moet de Nachtwacht worden gelucht
en daarna strakgesnoerd in een corset.
Zijn kwast…
Karekiet
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
116 Elk vogeltje dat door de zon
gewekt is
Zingt spelenderwijs zoals het
gebekt is
Doch dit poëem valt daarbij
in 't niet
Het is geen merel maar een karekiet
Een vroege zangvogel zoekt niet
naar worm
Maar naar een sonnet vol ritme
en vorm!…
watermuziek
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
101 het water is muziek
het schuilt onder de rimpeling van rietbundels
een golvende maat van strijkers
aangezet voor een bijeenkomst
van genodigde gasten met koetsen
tuimelen zilveren beslagen hoefnagels
tollen wielspaken een lichte melodie
op een wijd blad geschreven
waar regels elkaar naspelen
op de rug van het water gaat
een vliesdun tokkelen…
Grijs masker
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
89 wat mijn welzijn betreft ben ik onnozel
doe het verlangen van de tafel weg
mijn stem vindt amper steun als ik iets zeg
al jaren leef ik tussen schuld en wrevel
dat mijn longen in een laag stof rouwen
en alleen maar zingen na een sigaret,
blijft voor mij een sober geschetst portret
waar ik maar zelden iets naast kan bouwen
toch rijd ik graag…
binnen de perken
netgedicht
3.1 met 9 stemmen
123 vandaag is verboden te betreden
want er zijn grenzen
hoewel gras geen geheimen kent
en het louter in herhaling ligt
meestal traag
maar niet minder voorspelbaar
te verklaren als hellend vlak
in toekomend besluit
voor zover wij weten…
In pasteltinten
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
95 Waar is uw boezem, die in mijn handen zuchtte
ik mis ze in het straatbeeld en in mijn huis
het grijs heerst, de zwarte pakken zwijgen
de schommelstoelen blijven sober bekleed.
Zal ik uw kunstwerken in pastel plaatsen,
uw mond zwijgzaam en in serene rust,
terwijl ik over de zachte kleuren een mistgordijn trek
en het penseel zich in mijn hand…
ergens op deze wereld
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
174 je staat alleen
op een uitgespreid, verlaten strand.
niets om je heen.
geen geluid.
geen golven
op de wilde zee.
geen zon,
maar wel licht.
geen maan,
maar een spiegelbeeld
in de zee.
het water
zo hard als beton.
en je begint
bloemen te plukken
op zee.…
Zolang ik leef
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
85 Zolang ik leef
zal mijn ziel
altijd tegen de stroom in stromen,
alsof elke stap een weigering is
om me te voegen in wat hoort.
Misschien is dat wat geloof betekent:
blijven hopen
dat zelfs de dwalenden
ergens een plaats vinden
onder het licht.…
Wat een stoel kan doen
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
146 Mr Hox.
ik sta recht. zonder een woord.
ik keek haar aan.
verloren ogen, moe van vechten.
moe van proberen een advocaat te zijn
die een leven kon redden — het jouwe.
moe van weer een oordeel vellen
over iemand die ze nooit gekend heeft.
haar mondhoeken wijzen naar haar oren.
een glimlach? een masker?
ze blijft staren
naar de lege stoel…
woorden van steen
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
177 mogen woorden abstract zijn
zonder betekenis
waarom ligt die ene gebeurtenis
in woorden vast en de andere niet
heeft wel bestaan wat
aan herinnering is voorbijgegaan
heeft het zin om
te schrijven tot gedachten leeg zijn
want een gedachte is niet van steen
en een zomer geen fotoalbum…
Als luisteren wegkijken werd
netgedicht
2.6 met 12 stemmen
133 Gezien worden
door de kamer die leeg is,
waar muren luisteren
zonder terug te praten,
waar stilte ademt
en niets hoeft te zijn.
De stoel in de hoek
kijkt me niet weg,
de schaduw op de vloer
blijft bij me zitten
zonder vragen te stellen.
Dat is genoeg.
Want niet gezien worden
door een menigte
die roept
maar niet luistert,
die kijkt…
Ijzer om ijzer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
115 voor een tractor heeft mijn oom me behoed
en het slenteren door te diepe sporen
ik troostte me met het geluid, het koren
dat in de warme zomer was uitgebroed
in vervoering werd ik door het staal gebracht
die brommend en stoer het fraaie erf betrad
zigzaggend ging naar het natuurlijk pad
waar de inspanning leunde op halve kracht
voor mij…
Wang op Wang
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
93 de kus die ik je geef
is meer waard dan de woorden die we niet durven spreken.
geen passie, geen spel,
maar iets wat blijft hangen in de lucht tussen ons in.
het is geen kus die vraagt,
maar een die iets vertelt,
zonder te weten of je het horen wil.
het is de kus van “tot straks”
die misschien stiekem voelt als “vaarwel”
maar ik zeg het…
nakomelingen
netgedicht
1.7 met 6 stemmen
162 nu rug en schouders zich gelden laten
zijn zaailingen aan askleurig zand ontsproten
verworpen aarde doorkliefd van zingende gaten
allen door grind en stoffelijke grond geschoten
wat zal van onze dagen blijven hangen
zo vluchtig als wederkerend zij zijn
nooit meer door een verleden bevangen
verscholen in het stenen hart zo kristallijn
nu…
Atelier
netgedicht
2.2 met 6 stemmen
218 Geduldig wachten
de beelden
zonder handen
zonder hoofd
Zij zien niet wie
hun opvolgers zijn
dat schaduw
van mensen ´
op hen valt
als een zacht
laken
Ze wijzen nergens
meer naar
laten alle richtingen
als mogelijkheid
Spreken zonder mond
maken alles weer
boetseerbaar…