Alle inzendingen over algemeen

Je bent zoals je bent Het leven bestaat uit vallen en opstaan Je bent zoals je bent Blijf altijd op beide benen staan Je bent zoals je bent Ga niet naast je schoenen lopen Gewoon altijd jezelf blijven Wat voor weg je ook zal inslaan…

ook als een dag als gisteren voorbij is is er nog ruimte in tussentijden die men orde noemt soms ontmoedigend in ongebluste taal altijd met vragen naar iets dat er nooit is daar kleeft geen antwoord aan er is een plaats in het hart een aanbidding door alle wijzen en nooit gemakkelijk te vinden de eeuwige gelijkenis met die ander in zeeën…

het raam verdeelt de jaren in uitzicht en kamer ondertussen speelt alles zich af in de schaduw van de plant haar licht soms op de voorgrond en zelden afwezig blinken sterren nog steeds in hun uithoeken al fluistert men dat de tijd zich verwijdert staat op elk moment een woordenboek klaar om de bladeren in de tuin te achterhalen die lagen…

“Crapuul of bandiet” dat zijn ze wel allemaal die met hun lang haar en hun vuile jeans-vesten zei een opgedirkte man, in maatpak met das die zelf was opgepakt voor het verkopen van warme lucht aan oudjes die langer wilden leven!…

Opeens lijken al die dingen er niet meer toe te doen je strijd tegen zilvervisjes het recht hangen van lijstjes waarom je gehecht was aan die foto, ansichtskaart, zelfs je eigen foto's hoe je was zomaar opeens kan alles niet meer van nut of belang lijken zelfs al ben je niet depressief of al ben je nog lang niet op je laatste moment…

Met vallen en opstaan Lachen en huilen Achter maskers verschuilen Gaan we dapper het leven aan Het slechte verguizen Het kwade verbannen Wat fout is is niet Wat goed is wat je ziet Want de buitenwereld bemint Alleen het lieve brave kind Zij aan zij Met wie je kiest voor het leven Alles geven Verruil je ik voor wij Samen een mening…

Mijn rijmelarij Is voor mij een spielerei. Als ik door mijn hoofd heen spit Zet en rijm ik mijn gedachten op de rit. Ik als simpele meid Kan hier prima mijn ei in kwijt. Ik schrijf onder het pseudoniem Alou Want mijn echte naam doet er niet toe. Mijn leven in een paar zinnen Een uitdaging maar ik ga gewoon beginnen. Als je echt…

het gedicht heeft een plaats op de kaart met een naam om te onthouden zo zijn er altijd bermen met haakse akkers en onderhuidse sloten als traanbuizen er past een afstand in de tijd tussen vertrek en de vraag waarheen nogmaals en met nadruk, op straffe van verdwalen een smal pad te betreden, alleen voor aanwonenden zodadelijk, op…

Hoe meditatief en reflectief het is om heerlijk vrij te ervaren in jou waar ik mijn batterijen kan opladen Telkens weer is het een prettige omgeving in eenvoud, waarheid en natuurlijkheid waar ik mijn gading vind voor een of ander creativiteit en inspiratie. Het begint al vroeg in de morgen wanneer het net ontwakend lichaam zich overgeeft aan…

ten minste houdbaar tot uiterste pogingen -wat hierna volgt is notulair vastgelegd- zie ook de algemene voorwaarden bij het kernbegrip ‘thuiskomst’ meestal schuchter en aan de lijzijde van schaduw, bij vlagen naar buiten tredend mocht dit op bezwaren stuiten; het is mogelijk met kennisgeving te schitteren in afwezigheid -er volgt…

op een onbetreden eiland omringd door koppen met schuim in het stoom van de lavazee reikend naar consideratie je zou toch zeggen dat het hier ergens moet zijn dit lijkt op een eerdere aanbidding, op een omhelzing dichtbij het midden op een kruising van wegen ver weg van hier en de maan in het laatste kwartier…

buig maar over mij heen en verknip maar de bloemen want zal de wereld nu berusten in wat haar wordt opgedragen zie mijn rust niet als een vlucht zal nu nog niet eeuwig slapen straks zet ik een kruis door dit vers ja de wereld opent weer haar deuren het leven werd voor mij geschetst deuren voor maandenlang gesloten ik berustte in wat was…

hoe lang kun je wegblijven zonder dat het fout gaat de rust op het plein is onmisbaar in het licht van de maan glanst een blad sla, het huis van de buurman is leeg gehaald met een kleine truc verdwijnen een fiets, een naaimachine, een brood, een afgetrapte schoen het is al na twaalven en je komt om de hoek als het warmer wordt kan het zijn…

Regen, regen, regen Daar kan ik echt niet tegen Al die nattigheid daar hou ik echt niet van Geef mij maar alle dagen zonneschijn Dat is iets waar ik zo van genieten kan Ik wou dat ie altijd blijven schijnen kon Want dat geeft mij altijd vrolijkheid In werkelijkheid heb ik niet zo veel vrienden Maar ik heb maar een beste vriend Dat is de…

Illusie Is een droombeeld Die uit mekaar spat Bij het beseffen Van de realiteit. Ilussie Is het verdoezelen Het verbergen Van de harde waarheid Illusie Is het tegenovergestelde Van de realiteit.…

Moge alle inzenders en lezers weer meedeinen op een golvende zee van dichterlijke woorden die ons troosten, verwarmen als het zonnelicht, een glimlach toveren op ieders gezicht..…

Ik keek neer op het donkere water, op het immer rusteloze oppervlak waar vanuit de diepte mijn spiegelbeeld naar mij keek en toen in honderden stukken brak. Een spiegeling onherkenbaar tot eigen mozaïek gecomponeerd wegreizend op wijder wordende rimpelingen aan de oever werd uitgedoofd en tot weer spiegelen werd gekeerd.…

Zondagmorgen de koffie loopt de radio speelt een oud liedje over een meisje met bruine ogen ik word er sentimenteel van. Elk moment is een deur die openstaat of dicht is sommige deuren staan op een kier daar is vaak iets mee. De hemel buigt over de aarde een vrouw met een kruik in haar hand loopt naar de rivier ze hurkt en vult de kruik…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

vroeg of laat wijzigt het wolkenlandschap waarmee de boom zijn lucht ontneemt, doorzichtig van aard waarvan al sprake was bij naderend vertrek gezien de verte van de akker als boegbeeld van een horizon nadat een voornemen in vroegte en het late uur zodra wij verstommen in taal verzinken, het herhalen verzaken ieder zijns weegs en…

in de vallei achter de heuvels ligt een spanningsveld daar waar ik niet ben en mijn gedachten wel het betreden heft alle twijfel op, had ik het maar niet gedaan…

Ik zocht naar God en had hem snel gevonden. Vermomd als Jezus zat hij in het gras. Toen hij bemerkte dat ik bij hem was sprak hij: “Wij delen geen of alle zonden.” Ik keek hem vragend aan en in mijn ogen verzonk de eeuwigheid tot één moment. Een ster viel stervend uit het firmament die mij deed wankelen in onvermogen. God zei: “Mijn zoon…

Het kind praat. Wie gaf het de woorden? Het kind gaat. Wie gaf een weg? Het kind gedraagt zich. Wie gaf het zijn normen? Het kind zoekt. Wie laat het vinden?…

de leden gelaten. het hart is blind en weet zich door het ziende onbemind. Oetoen plukt de bloem. huilen kan ze niet maar voel het droeve dreunen, hoor in het witte kronkelen van honderden larven de bodem van git waarop zij valt, waarop zij viel, waarop zij vallen zal, en adem het weeïge ritselen, het slurpen en glijden van…

Schemering omlijst toenadering van oren, ogen, in horen en zien. Schemer verbindt traag verlopend middag met avond. Verlichting (een schakelaar) maakt het terras zacht zichtbaar. Fonkelingen wijzen op glazen, mooi rood van wijn. Handen omvatten, slokken worden speels genomen. Monden proeven, vormen woorden. Gelach klinkt op. Wie…

Geheugensteunkous Onontbeerlijk voor mijn geest Handig hulpmiddel…

Een auto start een hond blaft een deur klapt een kind lacht De ketel fluit de koffie loopt papa schreeuwt mama huilt Een vogel danst het water glanst een boot zinkt een ijsbeer smelt De kachel brandt de vloer kraakt een roos bloost het vuur laait De koek is op de schaal is leeg hond in de pot deur valt in 't slot Ik sla…

Ik zag in mijn oude tante De trekken van mijn moeder . En van een oma en een opa, Die ik nooit echt heb gekend . Hetzelfde bloed stroomt door mijn lichaam dezelfde oogopslag gelijkt. De verbeten trekken om haar mond. Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon…

’s nachts zijn alle wolven grijs en willen dat tot elke prijs maar al te graag zo houden ze lopen met hun ogen dicht ’s nachts zijn alle wolven grijs iedereen is dan gelijk iedereen is te vertrouwen of wordt opgelicht ’s nachts zijn alle wolven grijs en huilen dan bij volle maan zien deze voor zonnig aan waar zij haar licht slechts leent…

Ochtendmist verstikt de stad een onzichtbare macht onttrekt de scheiding tussen straten water en lucht aan het beeld maar rijtjesgewijs speelt het licht uit ouderwetse glazen straatlantaarns over het grijs van de gracht als een ware feestverlichting…