En 't is alsof, gekazuifeld met statie
Van sterrenevels en laaiend met kronen
En goud van geheimzinnige Orionen,
Mijn Zelf's gedachten staan in kontemplatie;
En 't is of 'k, ongeboren, sinds aeonen
Vergodlijkt tot drieëen'ge konstellatie
Van zaligheid en trots en adoratie,
In 't wereldcentrum 't eeuwig Zelf zag tronen;
En 't is alsof…
Ja, straks begrijp je, zelf in duisternis,
Niet meer, wat onder en wat boven is,
En twijfel je in wiss'lende kontemplatie,
Of soms de Melkweg is een rodelbaan,
En of je in sneeuw'ge nevelvlek ziet staan,
Beneden, ver, een blauwe konstellatie.…
Naast mijn pendule zit, in koncentratie
Vergaan, de ijsvogel van Van Hoytema:
Onwerklijk is de wereld - Ik verga,
Terwijl ik 't zie, ook zelf in kontemplatie.
Aan de and're kant, kruisbeens, zit Gotama,
Afwezig, de ogen dicht na revelatie:
Te boven is 't bewustzijn de adoratie
Door ondergang in de unio mystica.…
1.264
Bezig met laden