Zijn hart gevuld
doch de handen leeg
snijden jaren weer
kartels aan randen
daar waar de morgenzon
lacht en koeien het malse
gras al loeiend begroeten
telt hij jaarringen
van een gevallen boom
geknakt na het kerven
van twee namen
ooit sterk verbonden
door gevlochten handen…
Corona was voor hen catastrofaal:
het leven werd beheerst door één lacune,
ze konden niet terecht op de tribune.
Gelukkig is nu alles weer normaal.
Dus hebben ze de mouwen opgestroopt
en samen een politiebus gesloopt.…
lacune...
het gedicht stokt
na de eerste zin
een leemte gaapt
de dichter zit er middenin
wanhoop stapelt huizenhoog
als woordeloos gegeven
wat rest is slechts
het schrijnend zeer
niets wekt de schijn
van ommekeer
des dichters hoop
houdt hem in leven…
Mijn hersenen echter, zijn compleet
gevuld tot de nok
overvol
Ze kennen geen slaap,
dat is de enige leegte,
Die stuurt de lacune in mijn lichaam
Is dit van mij? Het voelt me
af en toe vreemd...
Tintelingen, insomnia, paniek,
beklemming
Waarom
Hoezo
Het put me uit, maar ik slaap niet…
158
Bezig met laden