581 resultaten.
Onthutst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 Jouw lippen
omsluiten die van mij
nu weet ik
hoe een engel kust
ondersteboven
allebei
© Laurens Windig 22 augustus 2016…
HET IS NOG BEST
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 159 een beetje windig in de tuin
waarin ik overdreven bezig luim
lagen herfstblad ruim
rest van voor de femel winter
uit de lange border flinter
ik zie al wat van lente ginder…
IK VOEL ME...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 © Laurens Windig…
SUBSTANTIE
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 146 Dit zou inzicht kunnen zijn
omgelegd in verdriet
van een verpulverd hart
kleurloos weggeworpen
ingekuild
waar vluchten vergaat
geslipt
zonder enige houvast
weggezogen
in drijfzand
uit een nachtmerrie
waar zelfs ontwaken
geen redding kan zijn.…
SCHORS
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 169 Ik ben om jou heen
in gedachten terug
naar jouw geboorte
waar jij ontkiemde
traag ouder werd
nu trekken wij met elkaar op
in weer en wind
is het niet alleen maar
betasten over jouw ruwe huid
waaraan ik voel
dat jij nog steeds leeft
groene aarde
die ons in leven houdt
laat mij je omhelzen
sterf niet door ontbossing
begrijp jouw…
HERKENNING
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 145 Laat mij altijd overdonderen
door de natuur
en als ik dan dieper op haar
inga
kom ik tot de conclusie
zij de zuivere ware liefde is
de mensheid heeft dat ook:
dezelfde eigenschappen
ondanks veelzijdige gebreken
hun wispelturigheid knipoogt
in herkenning
tussen hemel en aarde
waaruit zij zijn ontstaan:
maar er tollen altijd
duivels…
lokkende passages
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 vanuit het perzik roze bed
prijkt hij kloek tussen de lakens
rond zijn zomerbruine borst,
kassa krakend wulps
gedrapeerd
er scheren ohhh’s en ahhhh’s
gedempt door meters etalageruit
toch uitgegild, boven
zijn hoofd: een dame buigt
en vraagt of hij wat drinken wil
daar zwemt een meermin in zijn glas
ze oogt hem wulps voorbij
en zwaait…
STOOMSTOOT
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 384 nu begrijp ik pas
waarom er rijen kerels stonden
voor die bruine counter
waar haar naam vandaan kwam
zoals zij daar stond
goed geswanjeerd
kop voor kop
met schwung
tevoorschijn toverde
het schuimde
en ik sloot mij aan
cappuccino baby
was het wachten waard
© Laurens Windig…
Ode aan de bede
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 ODE AAN DE BEDE
Als je in letterlijke zin vecht
tegen kolkende waterstromen
van het wisselvallige leven
voert de bede naar wie of wat dat ook
in volkomen rust en ontspanning
zolang vertrouwen boven water staat
blijf zoeken naar het gewijde
of daar waar je zelf voor kiest
het licht tilt op met affectie
© Laurens Windig…
tentaties
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 mijn paradigma
heeft recht van bestaan
laat mij vliegen
mijn eigen kim tegemoet
zonder te smelten
gun mij
---
Bij: "Beproevingen" van Laurens Windig
---
Op mijn blog is de afbeelding van Laurens in volle glorie te bewonderen!…
Hoezeer Vermeer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 184 gelezen
het hart geraakt
dat hij haar schoonheid
heeft beschreven
zwevend
in eindeloos verlangen
die hij verwoord
en zij herleest
traant afstand de emotie
welke doet bewegen
in mythe en devotie
hoelang Johannes
zal zij wachtend blijven staan
tot haar droom verschijnt voor
het open hart gebrande raam
©® Laurens Windig…
Verzwinden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 91 mij mee
door weersomstandigheden
haar nachten omwoelend
lakens welke ik afsla
zodat mijn opgesloten huid
weer vrij zuchtig
kan in en uitademen
doch het keren en draaien
remt ook af
totdat mijn alter ego knarst
dat het tijd is om weg te zinken
in Boeddha’s wijsheid
zuchten bewuster moet volgen
in verzwindende overgave
©® Laurens Windig…
Onwaarschijnlijk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 .
©® Laurens Windig…
WIJ HEBBEN ER NOG OM GELACHEN
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 137 © Laurens Windig…
CORNWALL
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 204 zuchten
poriën braken open
en lieten hun tranen
Cornwall, St, Michaels Mount
Tintagel en King Arthur zwaaiden
wenkten hoog en laag
en ik kroop onder de blauwe lucht
naar Lands End
als bejaard knarsend wrak
bereikte ik, als een hijgend hert
der jacht ontkomen,
met mijn tong op de schoenen
het eerste en het laatste huis
© Laurens Windig…
Op mijn sonnetje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 173 ik ga vandaag eens op mijn fietsje
holderdebolder over de kasseien
ik hou nou eenmaal van hard rijen
flink sjezen voor een windig briesje
glad plaveisel trapt wel stukken beter
vooral als scheve schaatsers rollen
vriendjes die er achteraan gaan hollen
mij lukt het niet ik loop geen meter
eerst ging ik remmen met mijn handen
maar trap nu…
De aardappeleters van Vincent van Gogh
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 225 ©® Laurens Windig…
Proxima sonnet
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 154 ergens speelt Schubert iets met violen
volgen meer muzikale idolen:
getransformeerde sterren die fleuren
zwaai vaarwel moeder aarde beneden
de nieuwe ster Proxima lacht mij toe
dat ik haar zondermeer mag betreden
rust en stilte zonder oorlogsgedoe
vanzelfsprekend de voornaamste reden
volstrekt relaxed sluiten mijn ogen toe
© Laurens Windig…
Hermes sonnet
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 144 vergeet, ook ik laat mijn stem eens los
hoor het gezang alom Epidauros
luister Grieken, laat mij u beminnen
zodat ik uw ontroerend hart beroer
zet u neder op de punt van uw stoel
hef niet uw voeten van de kille vloer
geef alleen maar toe aan zalig gevoel
doof geheel om u heen al het rumoer
treed in het mythologisch zang gewoel
© Laurens Windig…
VINCENT
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 172 alsmaar groeit en groeit
op elke goed gedraineerde grond
vanwaar jij jezelf niet afsnijdt
benoem je als zwerver en kwast op de
streling van de zon en ongeëvenaarde
bloeistengel met het hangend hoofd
nergens vind je rust mijn vriend
kom maar met al jouw impressies
laatbloeier gun jezelf wat kleur
al is het na de dood
©® Laurens Windig…
duo-gedicht: doorzien
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 357 naar warm rood
zal jij dan nog in mijn waanzin willen wonen
kussenzacht, mij geluidloos begrijpen
of zal tijd gewoon een toeval worden
in het huis van stilte;
het zware onvruchtbare zaad achterlatend
in de eerste duisternis
zal jij dan in mijn verhaal willen blijven
en in jouw lieve glimlach
* duo-gedicht van Laurens Windig…
SONNET 46
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 357 Zojuist verloor ik weer mijn ziel aan Bach
Adagio 'Concerto en ré mineur'
het heeft zoveel van verlangen en treur
ben vaak door zijn noten en tonen van slag
zoals hij gevoelig wenend meevoert
langs het hemelsblauw klassiek gelaat van
het schoonste wezen op aard, voel dan
eeuwige droom die met liefde ontroert
kom vrouw, waan der permanente…
JE WOU ZONODIG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 324 dezelfde kleur
van je schoentjes en je zoentjes
na het pirouetteren als een tol
stond je plotseling stil
en knalde bovenop de TV
en kreunde, o jee
kan niet meer op spitzen staan
helemaal niet meer op tenen
wij hebben de schuifdeuren
gedeeltelijk dicht gedaan
jij er niet meer tussendoor kan gaan
ik masseer nog steeds je benen
© Laurens Windig…
Afrikaantjes
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 387 Er bloeien wat bloemen rond spelende makkers
die ver in hun groei en ook bloeiwarmte zijn:
ze vormen een zonnig en kleurig refrein
in dit windig weer over gortdroge akkers.…
VROLIJKE KERSTDAGEN…
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 348 © Laurens Windig…
Tijden veranderen terug naar toen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 469 ze heeft genoeg van knoppendrukken
metafoor voor alles gaat vanzelf
rond elf gaat ze naar bed met
lamme vingers die haar man ontregelt
en ontzegeld al het werk dat ze
na het werk moet doen en kijkt ze
uit naar extra handen voor verlichting
want hij werkt zich na het werk
ook nog eens het lazarus om haar
weer automatisch tegemoet te komen
doordat…
Senryu
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 426 urenlang gezeik
hij is veel te zout vandaag
andijvieschotel…
Het is gewoon haar spel
netgedicht
1.0 met 9 stemmen 813 ze twijfelen
en blijven beiden voor de deur
zij
met haar rieten zonnehoed
en hij
met zijn zwarte paraplu
tjee wat een gezeur
wat zijn ze wisselvallig
zij
speelt graag mooi weer
en hij
vangt dan de bui wel op
ik zou ze
van hun plekkie willen rukken
maar dan zijn ze uitgespeeld
krijg je er gedonder van
en dat is een beetje cru…
Vervende sneeuw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 447 na grauwheid zat van zwart
zuig ik witte wolken leeg
en pak kristallen donzig samen
rollebollend over glooien
in het snakkend kale land
ondergaande zon deelt
kleurig naar de nacht
waar het achter stilte strandt…
Momentopname
hartenkreet
1.0 met 26 stemmen 3.753 karaf met lust
tot op de bodem
leeg gezopen
zijn zij fladderzat
en zwijgend
uit elkaar gekropen…