Vanochtend belde de heer Den Dood
hij blijkt de tussenpersoon te zijn
van een levensverzekering
die ik blijkbaar ooit heb afgesloten
hij wilde vandaag langs komen
en me dan meteen meenemen
ik heb hem kunnen overtuigen
dat de tijd echt nog niet rijp is
en dat ik zelf de keuze wil maken
we hebben afgesproken
dat ik hem zelf zal bellen…
sta nu op eigen benen
geen kunstzinnige kritiek nodig van
mijn moeder de verzekeraar of
van hem de verloren/ verstrooide kunstenaar
zijn kleuren bevallen mij wel
het is een deel van mij
maar bij het ontdekken van het mystiek
vervallen die kleuren heel snel
ik ben nu een kunstwerk
en ik wordt bewonderd door het leven
maar het is de levensverzekering…
De mens droomt echter van roem
Naambekendheid over zijn dood heen
Er bestaat een levensverzekering,
maar de dood kan je niet ontvluchten.
Welk een huivering voelt men
in het volle leven staand
voor de wisse dood
het einde van alle dromen ?…
God verzekert je van de eeuwigheid
na je aardse tijdelijkheid
maar in de kleine lettertjes staat wel
met KOEIENLETTERS geschreven
Zijn voorwaarde; de voorwaarde van
“Mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld”
na luid schuldig geroep, gejammer en/of geschreeuw
keert Hij levenslang uit na je overlijden
het eeuwige leven
op een nieuwe…
In een penthouse in Manhattan
vermaken zij elkaar glimlachend
De lucht is blauw, balkondeuren open
beiden in ontklede staat
Tere schaamstreek bedekt zit zij
het oude wicht in balans met blote dij
de armen wijd uitgespreid
Zijn haar krult roodblond uit zijn slip
Zou hij zich omdraaien en haar
naar beneden smijten vanwege
levensverzekering…
de schaal van intieme gebaren
en corps bij de ringen
‘k kan niet dollen geringeld in ‘t gareel
ik zeg het niet gauw
als ’t zo is zij het met de mond vol
tot barstens toe op de lippen
[ ‘k weet het ‘k heb geen schaamstreek]
als het nodig is de weekte knijpt soms in de zij
de toegift met lispel zwellend in mijn borstkas
vrouw jij bent mijn levensverzekering…