Alle inzendingen over meezweven

Meezwevend op de aanraking van de noten voel ik mij vrij, intens gelukkig even weg uit het hier en nu terug naar de basis van hoe het zou moeten zijn…

Al meezwevend op de wind hier lang blijven rondwaren...…

gaan langs de beek door zon beschenen en verwarmd blootsvoets over groen de dauw nog niet verdampt over glooiende heuvels net als jij je blos schenkt mij moed hier op open veld onze eerste zoen zachte bries was getuige je bloesem ontsproot voor mij verblindende schoonheid nam mij het licht elkaars zoete adem deed ons meezweven…

Een geheime levensgeschiedenis van verzinken rondtasten en voortdrijven altoos zoeken naar de zee willoos meezweven met alle winden verliest zich in een vluchtige spiegel waar lege weiden gekrulde bosranden om een kleine torenspits bol glanzend doorheen glijden reine artsenij uit de oudste tijden geeft de aarde haar voeding die zacht…

In de geribbelde bladerkruin zuchten zachte stemmen vol lokkende dwaalgeest: "Meezweven naar einders? Standplaats ontvluchten?" Deze klanken, door het lover gevreesd, én gekoesterd als heilzame vruchten, houden binnen mensenoren een oogstfeest.…

omringd door zachte blauwe schemer dolen vele groepjes mensen rond zoeken en treffen elkaar dikwijls volgen na enige raad weer hun eigen weg soms komen ze met zijn allen bijeen in een groot vergaderpaleis waarbij ieders speurende gedachten plotseling oplichten om daarna spoedig te verijlen in dubbend duister al deze denkbeelden mogen meezweven…