bij terugkeer aan het meer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 
169
169bij terugkeer aan het meer graast onrust
ben ik wankel
onbewoonbaar en verjaag een vlinder
wie mij zich herinnert liegt of is gebrandmerkt
lacht de wind
ik haal mijn schouders op
en kerf hun namen in de banken aan het meer
eerder je gezicht
warm je huid
niemand die ons herkent
als de stad wakker wordt
en licht gelooft
wandel ik als…
Bezig met laden