haar betoog was
zo vurig
tegenover mij
kaarsen dansten
in haar ogen
ik luisterde niet
keek alleen
naar die ogen
haar lippen
langs haar heen
ze vroeg iets
nikske zei ik
zag de week voorbij
verlangde naar
haar stille huid…
als ge ’nen helen dag
op trot zijt geweest
het zonneke onze ruggen
verwarmt en de dijken
tegen ons uitrusten
staan daar droevelingskes
te bloeien, hun kopjes
wiegen in de zilte wind
composieten zonder blad
zij ziet mij nog geren
als we op een polleke gras
de blommekes bewonderen
zoeteke verbloemd nikske…
nikske poëzie, maar wat snel
bij elkaar bedachte thema's
gekleurd door teveel emoties
verkeerde jaloezie en strijd
die gij toch niet kunt winnen
ook al is uw plekske opgeschoven
kwaliteit bekoort de lezer meer
de jacht op goud hebt ge verloren
hoe onnozel is de dichter
verward en verstrikt in de tijd
amai zeg, hoe zeg ik dat in Duits…
mijne velo is vannacht gestolen
in Damme aan de kreek
ik was just een gebakken palingske
wezen eten met mijn lief bij de Siphon
d'n ketting kapot en nikske meer
het was donker aan het water, maar
allez, we hadden nog een andere velo
zonder buis en met een grote bel
wie steelt er nou zo'n velo langs
deez mooie kreek, waar de populieren…