Vormende letters worden woorden
En woorden laten boekdelen spreken
Laten we het geschrevene in verre oorden
Gedachten worden dan niet vergeten
Gevoelens kennen geen grenzen
Zo zijn gedachten eindeloos
Zie alles door het vlies van de lenzen
Blind van verlangen, jij mijn roos
Ik vang je geur, meegevoerd met de wind
De stilte laat zijn oorverdovend…
je ogen stralen sterrenpracht
in helder licht, zo wit en zacht
je blikken zijn vol vuur
Vertel me toch, in welk wit licht
jouw ogen zijn geboren
Wat doet de hoop weer gloren
in mijn bittere gezicht
Vraag het niet de jongeling
maar gun het zijn ontwaken
Laat de tederheid je raken
van het kind dat harmonie beleeft
als de merel haar obade…
475
Bezig met laden