Sneeuw dwarrelt in duizenden vlokjes
Het is zo eenzaam in mij oneindig stil
Miljoenen tranen bevriezen mijn ogen
Leegte als nooit tevoren zo pijnlijk kil
Mijn gedachten die maar blijven malen
Oprechtheid het enige wat ik kon geven
Nu gedoemd in een web vol onwaarheden
Een wereld waar ik zelfs niet in kan leven
Mijn geweten net zo zuiver…
om snel te vervelen
zie mij thuis alleen zitten in mijn stoel
ik kan nu ongefilterd voelen wat ik voel
vanuit het basale gevoel
alles heeft gevoelig vorm gekregen
is voor gebruik in vaste patronen geregen
vast en waardig in vertrouwd gevoel
verbouwd en verlost van veel gevoel
ik zou liegen
als deze regels niet
als zowel waar als onwaar…
Het leven is een jongleren
tussen goed en ook slecht
tussen onwaar en terecht
een contempleren is het
tussen los en gehecht
tussen vrede en vecht!
tussen een witte en zwarte knecht
tussen een oude baard
of één met stoppels, recht
tussen een is-dat-de-moeite-wel-waard?…
Ja, vroeger was alles beter”
nou dat hoor je dan niet exact mensen zeggen
maar wat kunnen ouderen praten over vroeger
over de vijftiger, de zestiger, tachtiger jaren
en die jongere ouderen over de negentiger
en zelfs de super jongere over de jaren 10 van deze eeuw
wat een enorme onzin, onwaarheid, onwerkelijkheid, want
alles is nu in veel…
Een krop in de keel, de fijne stem in stukken
terugdenkend aan al de onwaardige leugens,
de gebroken onwaarheden, de glasklare inzichten.
Mijn opzwellend voelende hart ik vraag het jou..
Waarom sla je hart, waarvoor ga je?…
1.684
Bezig met laden