LAIS CCCXVII
netgedicht
het licht was een cirkel en in dat licht
zat heel blij het licht zelf, een vrolijk wicht.
naakt zij was zeer zedig als licht in licht,
en wind speelde wind met haar in het zicht.
de ogen vol onbegrip stonden dicht
te treuren bij het onhandige hoofd:
het leek geenszins op wat haar was beloofd,
ze wou van dat zicht gewoon gaan lopen…