Alle inzendingen over robert long

Ik ben alles voor haar Maar wil het niet zijn Ik wens het onwaar Ze doet haarzelf pijn Ze vergeet haar eigen kracht Alles wordt aan mij toevertrouwd Een te zware last voor mij Omdat haar leven op mij wordt gebouwd Ik wil haar niet kwetsen Maar juist sterker maken Maar hoe doe ik dat Zonder haar verdriet te ontwaken Haar verlaten kan…

Door de één word ik overschat Door de ander onderschat Wie het ook moge zijn Iedereen heeft me verkeerd ingeschat Wanneer ik verlegen en stil ben Ben ik niet interessant Toon ik een beetje zelfvertrouwen Dan ben ik arrogant Zij geven mij een beeld Naar hoe ik me moet gedragen Wanneer ik opleef naar hun beeld Gaan ze achter mijn rug om…

De laatste tijd ben ik de weg even kwijt Vecht met anderen en mezelf een stille strijd Probeer te zien wanneer goedheid goed is Maar zie dat goedheid een hol begrip geworden is Onzelfzuchtigheid, vriendelijkheid, respect Te simpel voor woorden, te moeilijk om te uiten Kost de mensen teveel moeite, teveel energie Dus sluit men het uit gemak…

Kom een stapje dichterbij En sla je armen om m’n lichaam Breng je hoofd naderbij En leg je wang tegen de mijne aan Af en toe stevig aandrukken En een diepe ademzucht Voel de warmte om ons heen Voel de liefde in de lucht Zachtjes je nek strelen Met een kus bij je oor Dat zal je nooit vervelen Daar doe ik het dan ook voor Vergeet even…

Langs de donkere haren die je ogen doen oplichten Glijdt mijn hand langzaam langs je wang Je zachte huid en zijn kleur hebben mij doen zwichten En mij naar je laten verlangen, oneindig lang Vingertoppen raken nog net je arm Als ik je arm streel richting je hand Wanneer mijn hand de jouwe bereikt Heeft mijn opwinding mijn verstand overmand…

Wat als ik besluit te verdwijnen En voor niemands ogen meer zou verschijnen Wie zou het als eerste merken Wie zou het het moeilijkste kunnen verwerken Wat als ik elk persoon in mijn leven Apart kon nemen en kon horen Wat voor stempel zij mij zouden geven In hun gedachten, tussen hun oren Wat als ik niet had bestaan Was het hun dan beter…

Twee jaren zijn voorbij gestreken Sinds jouw levenslicht werd gedoofd En hoewel men zegt dat je voorgoed bent verdwenen Heb ik dat eigenlijk nooit echt geloofd Had ik maar meer voor je kunnen betekenen Dan had ik het schuldgevoel dat ik nu heb Voorgoed met je kunnen verrekenen Men zegt dat gedachten vervagen Tot schimmen uit het verleden…

Zou jij de eerste kus durven geven? Als ik zou bekennen dat jij Mijn wederhelft bent in mijn leven? Zou jij het kunnen verwerken Als ik mijn gevoelens voor jou Uit vrije wil zou laten versterken Zou je het kunnen accepteren Als ik zou toegeven dat ik Meer over jouw wereld wil leren Zoveel overeenkomsten die we delen Als mensen echt voor…

Ze dwingt mij tot liggen Wanneer zij bovenop mij gaat zitten Zweetdruppels glinsteren over haar naakte lijf Beiden zijn we bevangen door stijgende hitte Een glimlach gedreven door sexueel verlangen Laat kleine kuiltjes zien in haar rozige wangen Kleine heupschokjes verraden haar plannen Langzaam verliezen we de kracht ons te vermannen Gezamenlijk…

De eerste zonnestralen schijnen naar binnen We worden wakker en de pijn kan beginnen Vandaag de laatste dag dat je hier ligt De allerlaatste dag dat ik wakker word Met naast mijn wang jouw prachtige gezicht Die ik elke ochtend kus en streel en aanschouw Een verlangende herinnering is wat ik er aan overhou Dus hou ik je stevig in mijn armen gedrukt…

Door kabbelende stroompjes Zie ik losse letters vloeien Wanneer de stroompjes zich samenvoegen Zie ik de letters tot woorden groeien Tot een stroom van zinnen Gestuwd door emotie en gevoel Ongeremd vloeien de zinnen Met de waterval als enige doel Spraakzaam water stroomt rijkelijk Laat zich vallen naar beneden Woelig water vol emotie…

Een baby dat haar eerste kreetje slaakt Bij het zien van het eerste licht Lacht als ze je vinger voor het eerst aanraakt Haar eerste glimlach straalt van haar gezicht Huilen in de donkere nacht Alsof ze roept om aandacht Een slaapliedje, en ze slaapt weer zacht Een stille gaap met een lichte piep En je betrapt jezelf als je vol liefde lacht…

Zoveel mensen, evenveel gedichten Schrijven om hun leed te verlichten Of anderen te laten zwichten Voor de liefde die ze op hen richten Zoveel dingen om over te schrijven Haat, verlies, geluk, liefde bedrijven Zou graag willen meedoen met diegenen Als ik die gevoelens maar even kon lenen Heb die gevoelens niet gevoeld Ervaringen niet meegemaakt…

Zo ver en toch zo dichtbij In jouw geval zo ontzettend waar Altijd en overal ben jij Ik sluit mijn ogen en je bent daar Ik hoef met jou niet per se Dezelfde maan te delen Het hele idee van afstand Kan mij helemaal niets schelen Ik hoef niet met de sterren De contouren van je gezicht te omlijnen Ik doe simpelweg mijn ogen dicht En zie…

Als ik kijk naar hoe ik ben En hoe ik had kunnen zijn Dan zie ik zoveel verschillen En dat zien doet dan pijn Ik mis zoveel dingen Die ik in mijn leven nooit heb gehad Verlang naar van alles Zoals je verlangt naar een verborgen schat Ik wil zoveel meer kunnen Maar mijn verleden liet dat niet toe Mijn heden lijdt daar nu onder En naar…

Ik wil iets duidelijk maken Vertellen wat me dwarszit Maar ik mis de woordenschat Waar het juiste gevoel in zit Ik draai om de waarheid heen De weg ernaar toe vind ik niet Ik probeer het te zingen Maar ik mis de muziek in het lied In mijn hoofd is het glashelder Duidelijker dan ik kan omschrijven Want wanneer ik het probeer Lijkt alles…

Mijn eeuwige liefde wil ik je geven Maar ik kan niets beloven Oneindige liefde, samen voor altijd........ Daar kan ik gewoon niet in geloven Ik kan je onmogelijk vertellen Dat we altijd bij elkaar zullen blijven De toekomst is voor niemand bekend Ik weet niet wat het lot ons zal toeschrijven Ik kan onmogelijk beschrijven Wat mijn gevoelens…

Al die jaren ons leven gedeeld En van geen enkel moment spijt Heb het zeker niet anders gewild Zonder twijfel onze mooiste tijd Tot het tijd was om te scheiden Nog altijd het meeste onverwachte Dat juist zij kwam te overlijden Gebroken alleen bleef ik achter Maar ik zal lachen om de woorden Die zij heeft gesproken En haar liefdevolle…

Elke dag loop ik langs Daar waar jij begraven ligt Dan praat ik even met je In de aarde verschijnt dan even je gezicht Over van alles vertel ik dan Je glimlacht de hele tijd Je hoort er eigenlijk niks van Maar dat is een gedachte die ik dan vermijd Mijn hele hart kan ik luchten Ik weet dat je dat niet erg vindt Soms hoor ik je uit medeleven…

et stormt in mijn hoofd mijn gevoelens in een orkaan alle redelijkheid wordt geroofd zo uit mijn hart vandaan het blijft maar razen en ik kan het niet toestaan ik durf niet onder ogen te zien waar de orkaan mij wilt laten gaan het laat mij ergens waar mijn adem niet is waar mijn lichaam flauwvalt omdat er geen zuurstof is het maakt…

ben je gelukkig met hoe je leven nu is, bestaande uit het doen van dingen die een ander persoon wenst, dingen die je in je hart eigenlijk niet wil, als ik me niet vergis, voel jij je niet in al je doen en laten begrensd gevoelens uiten zoals ze door je groep zijn voorgelegd, kwetsende woorden spreken, die je zonder hen nooit zou hebben gezegd…

Mooi maar breekbaar is je glazen huis van zelfvertrouwen Jammer dat maar weinig mensen het kunnen aanschouwen Wees gerust, ik zal er niet tegenaan stoten Daarvoor is het veel te waardevol Zal het van een afstand bewonderen Een hand toereiken lijkt al te risicovol Mag ik er toch een beetje bijbouwen Iets kleins, jij mag kiezen En als je het…

Zoals de zwoele kalme zee haar golven verplaatst Zo wil ik dat mijn ritmische bewegingen tegen jou aan In je deinende borsten worden weerkaatst Je gehijg als windvlagen langs mijn haren Je gekreun als golven die tegen rotsen opbreken Mijn handen die jouw lichaam bevaren Langzaam voelen wij een storm opsteken De golven worden groter, ruwer…

je bent vele dingen geweest de keren dat je mijn ogen passeerde maar een vaderfiguur zat daar niet bij eigenlijk was je meer het omgekeerde zoveel heb ik van jou geleerd hoe ik mijn bloedeigen gezin harteloos in de steek kan laten wat was jij daar goed in hoe ik mijn eigen kinderen de grond in kan slaan van zo’n soort monster daar kom…

tranen Regen en tranen op je gezicht Over je wangen vormen ze banen Adem stokt bij elk woord Maar bij elke snik van jou Heb ik het verhaal al gehoord Je lippen trillen van de kou Nog even en je was gezonken Een kleine minuut later En je was in je verdriet verdronken In donker zout water Verdrietig water Je lijf is ermee doordrenkt Je longen…

Onmogelijk kan ik meer gaan voelen Dan ik voor jou heb gedaan Zelfs nu nog heb ik momenten Dat het voelt alsof mijn wereld is vergaan Flarden van momenten Waarin ons gelach de stilte verbreekt Kristalheldere beelden in mijn herinnering Waarin jouw gezicht al het andere verbleekt Al onze gesprekken Die blijven herhalen in mijn hoofd Alles…

Teneergeslagen leidt zij haar leven Brokken van verdriet laten haar bijna stikken Hoe hard het dier in haar ook probeert Deze wonden kan ze niet meer weglikken Als een geknakte bloem in een zware storm Weerstaat ze de slagen van de wind Toch duurt het niet lang meer Voordat ze zich midden in de storm bevindt Meegevoerd in de waanzin Waarin…

Een arme jongen uit Rhenen Mocht nooit geld van vrienden lenen Nu zijn die zogenaamde vrienden Die hem toch al niet verdienden Zelf in grote armoede verdwenen…

Een echtgenoot uit Schagen Had zich tot overspel weten te verlagen Nu zijn vrouw het weet En hem in zijn edele delen beet Zal hij zich er nooit meer aan wagen…

In een onvervalst moment van alleen zijn Laat ik mij omringen door licht van de nacht Duisternis dat straalt en alles verbergt Geeft mij de eenzaamheid waar ik af en toe op wacht Gewild verstoten en verlaten Vergeet ik overdag en leef ik in de nacht Waar ik kan zijn wie ik wil dat ik ben De persoon waar alleen ik elke dag weer op wacht Zonder…