Het was een uiting die 'm later speet:
hij was ontactisch, want het vrouwtje leed
aan rokershoest waarvan ze niet genas.
Ze vroeg 'm zijn bewering uit te leggen.
Het irriteerde haar in hoge mate,
want hij probeerde zich eruit te praten.
't Zou beter zijn geweest 't niet te zeggen.…
terwijl ik verlangen weer
verberg achter mijn
verfoeide rokershoest
deze morgen echter verschijnt
de dageraad opnieuw
het draagt een verschoond
lichtblauw gewaad
zo wordt de tijd overbrugd
en schildert weer vragende ogen,
toekomstgericht
ook gister lijdt, zo blijkt
aan een vergankelijk gerucht…