Gerucht
de liefde laait even op
terwijl de ronde warmte
zakt achter de zuigende kim
maar hoe kan ik haar
doorgaand loven
als onze stemmen
gedwongen doven
en met een diepe zucht
bij open raam,
de koude van het afscheid
naar voren wordt geschoven
is de stilte
besmet met roest
en dreigt verte allengs
samen te ballen tot een
afgetopte knoest?
terwijl ik verlangen weer
verberg achter mijn
verfoeide rokershoest
deze morgen echter verschijnt
de dageraad opnieuw
het draagt een verschoond
lichtblauw gewaad
zo wordt de tijd overbrugd
en schildert weer vragende ogen,
toekomstgericht
ook gister lijdt, zo blijkt
aan een vergankelijk gerucht
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 6 augustus 2013
Geplaatst in de categorie: liefde