Alle inzendingen over liefde

De eerste ogen die ik nog gesloten zie; de eerste adem voelen, als jij opent voor de dag. Als een refrein dat volgt op de hoogste tonen; aan de nacht herinneren slechts de kreukelzones, in onze lijven gegutst. Het geprutst daargelaten, vergaten wij elkaar niet tot leven te kussen. Nu jij mij weer verlaten moet voor een paar dagen…

Elkaar vanzelf gaan kussen en strelen wanneer die geur er is of dat ene liedje Jouw liefde is zoet, ons leven is goed We hangen slingers op waar we elkaar kennen en blijven verkennen Jouw liefde duurt voort, ons leven is zoet We hoeven niet te tongen we strelen gewoon elkaars rug als het kan onder het hemd Jouw kussen zijn zoet,…

Alles in het leven Duurt maar even Het heeft zo moeten zijn Het afscheid doet veel pijn Te jong ben je gegaan Wat is de inhoud van het bestaan Onverwacht is het je overkomen De tranen Zullen eeuwig blijven stromen Alles in het leven…

Jouw kussen smaken Naar honing en marsepein, Jouw borsten zijn zo zacht Als perzik en satijn. Jouw woorden zijn als ’t rijm Van Herman Gorter en Jacques Perk, Jij geurt naar mirre en jasmijn, Geeft ’n gevoel van in d’hemel zijn. Jouw liefde smaakt immer naar meer, Ik kan er geen genoeg van krijgen, Je afdronk is als de mooiste wijn…

zullen wij dan dit laaghartig land verlaten neem ik je met mij mee naar de ijle hoogten naar de hoogste berg zullen wij daar ons hooglied zingen met elke stap gebalde kracht met elke ruk van onze lenden klimmen wij hoger in de steile wand ademen wij dieper vrijer gaat ons hart sneller lichter slaan slaapdansend koorddansend op ijs…

《 in de geest van Hafez 》 Webben tover watter eerder was Het simpele idee of de gedachte Aan wat je meemaakt in de loop der tijd Je levensloop die jou in mootjes hakt Van dagen maanden jaren hoogtepunten En ijkpunten die zeggen waar je was De loodlijnen van leed en zwaartepunten Die jou vertellen wat of wie je was Geef mij dan maar…

Mijn zijn is met jou gevuld, ’k Zweef op de wolken van geluk Al mijn wensen zijn vervuld, Alles verdwenen mij eer drukt’. De sterren vliegen hoog boven mij, De maan zweeft met me mee, De roze gekleurde wolken Harmoniëren met de blauwe aard’. Jouw vormen zo mooi rond en zacht, Vullen mijn handen en ogen, Hebben stille hier op mij gewacht…

laat me dan nog als het wintert je uitgewaaide wilde zomerwind zijn: de scheefgewaaide bloemenbogen de verwaaide wilde rozen in je stille witte wintertuin…

In jouw armen Is waar ’k altijd wil verkeren… Het is dé plek - Ik in deez wereld altijd wil zijn. Jouw lichaamsgeuren, Jouw zachte lichaamsdelen, Die jij met mij wilt delen, Wiegen mij naar ’n euforisch zijn. Zo bij jou te zijn zonder zorgen, In ’n roes van hemels toeven, Ver weg van aards venijn, In ’n paradijselijk zijn.…

Kon ik mijn leven overdoen Dan alleen met jou Kon ik de sterren van de hemel plukken Dan alleen voor jou Zou ik stinkend rijk of straatarm zijn Het zou niet uitmaken Zolang het samen is met jou Mag ik honderd jaar worden Dan alleen samen met jou Samen met jou wil ik oud zijn Samen met jou wil ik zingend door het leven gaan…

Ik liep door mijn tuin tussen bloemen en rozen een merel zong in eikenkruin een vlinder had een plek op mijn schouder gekozen. De nachtegaal sloot bij de merel aan een duet wie 't mooist floot even ben ik hierbij stil blijven staan. Die vlinder is nooit weggevlogen hij vloog rechtstreeks in mijn hart en is met wat lag in zijn vermogen…

De tijden zijn veranderd, de mensen niet lees ik plank na plank in vele talen in eeuwen bewaarde boeken die de wereld zo vanzelfsprekend beschrijven als ze ooit was 's Avonds beleef ik hun lotgevallen 's nachts droom ik ervan, elke dag kleuren ze mijn lichaam anders…

Bij jou ontspan ik een zachte ademhaling ik ben helemaal Bij jou hoef ik geen glimlach te dragen die wringt, geen stem op te zetten die boven mezelf uitstijgt. Je bijzijn legt geen druk op mij, maar nodigt me uit te zijn wie ik ben. Je hoort de diepe stilte achter mijn woorden en vult die niet op met haastige geruststelling. Je laat me…

Op het witte kussensloop Ligt Jouw lieve hoofd, Je haren liggen wijd gespreid, Je wimpers liggen gevlijd Op je blanke wangen. Iets mooiers bestaat niet. Als ik jou slapend zie, Voel ik me in liefde gevangen, Die mij nagelt aan ’t bed. Dan stokt mijn adem, dan smelt Mijn hart, dan vloeit Al jouw liefde in mijn bloed.…

De bron van warmte en licht was zacht gezonken Op 't ver gebergte en tintte d'avondstond, In iedre vezel waarde weelde rond, Die met de koele dauw werd ingedronken: Wij doolden om: haar starende ogen blonken, Een blijde glimlach glinsterde om haar mond, 't Was, of me aan haar geheel een leven bond... Zij oogde naar de kim van purpervonken…

het zou mij toch moeten lukken met de druk van jouw meelezende ogen die mijn tikkende vingers niet horen een poging tot een droge constatering te doen ik ben verliefd heel veel meer is daar niet voor nodig zoals overbodige tierelantijntjes of slingers fantastisch bloeiende wingerds van ijdelheid overschrijden al snel de limiet van zoetsappigheid…

‘Van Mars af, man!’ heb ik het wel gezien, fabulerend langs de bezongen rivieren: zij, die onomstreden zou kunnen zijn, zweeft – als er geesten geweest waren, hongeriger dan de jonge wolven, ik zou zweren, als vlees door mijn klauwen glippend, daar waar wij als poëtische sterren imploderen, in elkaars spectrale achtergrond vervallen; tussen…

Denkend aan jij mij schenkt, Voel ’k geluk kloppen in m’n hart, Is de wereld niet meer zwart, Alles met jouw liefde doordrenkt. Denkend aan de kussen jij mij geeft, Is al ’t geleden leed voorbij, Door je kussen voel ’k mij vrij en blij, Gevoel ’k eer niet heb beleefd. Tijd lijkt stilstaand voorbij te vliegen, Mijn geluk kent geen eind…

En haar verlangen werd zó groot, ze kon Al deze aardse dingen niet meer aanzien Van tranen en van liefde, en in waanzin Voelde ze in hem ieder ding: ze snelde Op een boom aan, hem denkend, en ze stelde Zich voor die, armen open, en ze viel Tegen die aan en kuste en een ziel Voelde ze in hem; in een sloot die open Langs bomen lag, stortte ze…

ramen zo groot als de spiegel van de wereld maar ik zie niets. alles is zwart. ik tast de spiegel af zoekend naar reliëf – een richting een grens in het ondiepe dat oneindig lijkt verdwaal ik tot ik jouw handen vind jouw vingers die me wegleiden uit het zwart…

In het haperende beeld van jouw gezicht, tussen bomen, bergen en donkere wolken, verlicht door de stralende zon, zie ik je ogen zoekend ‘n poging doen om in contact te komen. Je glimlach is breder dan het dal waar 'k vertoef, al mijn zorgeloze grapjes vervallen in de afstand, we hoeven elkaar niet te zeggen wat we wel zouden willen…

Jouw ogen zijn het maar meer nog jouw slapende lichaam voor of achter tegen mij aan de schoonstheid van jouw verlangen bij het opstaan jouw geur die er bijna niet is en het meest wel jouw handen die voor me zorgen tussendoor onopvallend onder mijn kleren laten voelen dat het waar is…

Jij bent te mooi om waar te zijn, Mooier dan het mooiste schilderij, Botticelli’s Venus valt bij jou in ’t niet, Neen, iets mooiers dan jij is er niet. Dat je mij naast jou tolereert, Dat jij mij met die plek vereert, Is voor mij nog steeds ’n wonder, Waar ik nimmer meer kan zonder. Dat jij ’s nachts zo dicht bij mij ligt, ’t Blijft…

Wanneer door 's werelds Licht de blindgeboren jongen Gezicht verkreeg, hij stond verwonderd en bedeesd. Beweging, verwe, stal van plant, van mens, van beest Verbluften zijn gedacht' en liefelijk besprongen. Voorts: sloten, torens, schier ten hemel hoog gesprongen, Het tijd-verdrijf van 's mensen onderwind-al-geest; Maar de zienlijke…

Laat me mijn gewoonten Laat me, laat me binnen Geef me een schuilplaats Geef me een kus ... Neem mij ... Bescherm mij ... Geef me jouw magie ... Geef me wat ik nodig heb Dan geef ik jou mijn bloed Ik pomp het naar buiten Ik bloed op jouw buik Ik bloed in jouw mond ... Overal is gevaar ... een klap dichtbij ... Overal is liefde .…

In het pretpark kussen we een film van liefde en muziek Woorden zijn ongesuikerd puur Een wenkbrauw even opgetrokken zegt alles Een meisje op rolschaatsen tussen de kaartenhuizen en zandkastelen krijgt voorrang van starende chauffeurs die de voetgangers snijden en Romeo van Julia scheiden aan weerszijden van de straat Ze zijn hard op…

Zomerse woorden Misschien moeten ze zachter ruisen dan mijn gedachten Gewoon eens strijken als de vingertoppen over de toetsen van mijn buitenste binnen- kerende gedachten, zoals het kussen op mijn wangen rietkraagdelijk verwast en gedachten vermaalt tot het Niets. Enkel Zomerse woorden…

Je slentert langs me heen, alsof de tijd even met je mee wandelt. Mijn benen wijken zachtjes — naar de leegte waar jij net nog was. Je kijkt naar me, en mijn ziel, o mijn ziel, wil verdwalen in al die lege plekken waar jij ooit even bleef staan. Je zegt iets. En ik hoor de klank maar mijn stem blijft hangen in stilte, alsof mijn longen…

Verlangen, lust, spanning, In elke vezel van hun lijf, Aftastend, zoekend, vindend Hun lijf naar streeft. Vuurwerk van extatisch genot, Naar euforische hemelse hoogten, In roze wolken van liefdesrituelen, Culminerend, uiteenspattend In een dans van symbiotisch Versmeltende eenheid, Waar het ik verdwijnt in wij, Van twee geliefden…

geen smeulende vulkaan geen aanzuigend moeras geen langgerekte schaduw geen avonden op straat geen nachten in de kou geen dagenlange vrees geen opgelegd excuus geen straf voor niks geen tanden te verliezen geen handen boven het hoofd geen mondje dicht te houden geen vertrouwen te veinzen…