En toch, werd dit lot gegeven
in eigen handen, inmiddels routine.
Ik wist, weet nu
waarvoor ik het deed en doe.
Nooit zal ik moe zijn of worden.
Het geeft mij immers energie, om
sportief te laten blijken wie of wat ik ben.
De boodschap waarin ik mezelf herken...
En ik zit daar, zolang als de tijd
mag duren.…
Het is een routine geworden
die akelige prijzen van chrysanten op borden.
Dat aanvaarden… kan ik niet,
niemand die mijn …verdriet ziet.
Dagelijks draag ik mijn dierbaren
in mijn hart.
1 november is daarvan niet de start.
Het hele jaar door, staan foto’s op de schouw.
Al die jaren draag ik zo… mijn eigen rouw.…