Terwijl hij zijn schoenveter
strikte keek ik
uit het raam en
zag hoe de zon al verdween
achter het dak van de buren
nu wij zo lang
vruchteloos hadden
zitten praten over
een later dat ontbreekt
in ons verschiet
Kijk,
het betrekt, zei ik
Hij lachte, niet
vrolijk, niet triest
en we gingen tóch naar
buiten omdat het binnen
donker was…
iemand zonder benen speelt muziek
wie heeft hem daar neergezet
veel te dicht bij de Peruvianen
een half orkest verkleed als net echt
zo zien we hen graag
met de panfluit in kleedjes
er rent een kind weg
de wafelbakker gilt
les voleurs winkelen ook
de straat begint te deinen
straks kantelen we nog
de rijen snoeren dicht
mijn schoenveter…
Dat strompelen doet me trouwens denken aan vallen,
en daarom moeten de schoenveters ook zorgvuldig gestrikt zijn.
Erover struikelen zal anders de wedstrijd flink vergallen,
want dat doet naast het verlies ook nog eens veel pijn.…
Oh, eerst de schoenveters strikken en daarna met rekenschrift onder de discipline gesteld van juf met een strenge bril op.
Van juf met een ijzingwekkende strenge bril op.
En voor in de klas staat een oervervelend saai zwart schoolbord.
Dan moeten ze weer denken en denken en denken.
Vastgeplakt aan stoelen de hele dag.…