het regent in het Vondelpark
letters vallen met bakken uit de hemel
zou hij, de dode dichter
alsnog zijn oude schrift
over mij uitstrooien
en strofen weer doen zijn
als de aarde is
stof en nu even verwaterd
plassen vangen
zwaardere woorden op
het helpt zijn taal te verdunnen
naar hedendaagse herkenning
vlak, dun, licht of schreeuwerig…
Zoals een trefwoord onderstrepen in schreeuwerig geel
of graaien door een papiertoren,
waarna je kennis en stellingen vervloekt.
jajaja...haa!
je gelooft dat een gloednieuw licht jou vindt.
Een zoektocht naar de boeien die jou aan de rustige burcht binden.…
En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel,
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.…
uit zichzelf aldoor plat gingen
reeds vóór een schot was gelost
zo te horen slechts één Spanjaard
kegelde voortdurend alles tegen de vlakte
niet eens door onze jongens afgerost
vertrok levend met toen nee de rode kaart
men sprak wel vaak over een veld
blijkbaar niet Van Oldenbarnevelt
geen hoofd beuls afgehoven op schavot
wel weer veel schreeuwers…
Wat jammer dat die schreeuwers elke intocht vergezellen.
Bij ons was ‘t vroeger enkel feest, die intocht op tv.
De eerste keer dat Sint, zei babcia, met zijn Zwarte Pieten
bij mij thuis een bezoekje bracht, stond ik meer dan versteld
van dat pikzwarte Pietgezicht. Daar moest ik van verschieten.…
347
Bezig met laden