1558 resultaten.
ontluiken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
75 ik draag haar door de nacht heen
wijl overdag vlagen van mist heersen van binnen
daadwerkelijk heb ik onze adem niet meer gemeen
dat roert mijn denken, vraagt om mij te bezinnen
allengs gaat alles nog verder op slot
en kan ik slechts kijken in een enkele richting
het blijkt ook nog eens een doodlopende straat
waar niemand voor mij een deur…
zonder herfst geen bloesem
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
39 praat mij het vallen van de blaren
niet aan als ik spreek over mijn herfst
mijn denken is er op gericht
inzicht te verkrijgen
hoe de schepping zich voedt
en het Al aldoor nieuwe verbindingen werft
alles wat zwart lijkt kent ook een lichte rand
soms onzichtbaar of afwezig in je kloppend hart
laat mij toch, denk ik dan,
mijn eigen weg…
In een ander
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
36 Ik kan enkel zwijgen
Of naar diepgang neigen
Wachtend op wat ik nu niet weet
Terwijl onzekerheid aan die onwetendheid vreet
Warmte kan mij doorheen de dag dragen
Terwijl gelijktijdig de zon
Aan de ziel wil knagen
De mens is een dobbelsteen met zes vlakken
Wat moet ik werpen
Om mijn toekomst te pakken
Ik schud aldoor met verwarrende…
Rollercoaster
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
39 In de tuin van mijn Jasmijnallee
kent de lente een tweede gang
na de vroege golf van zwoelte
in een benauwde atmosfeer,
ons voorjaar nam dit alles in alle vroegte mee,
met weinig gevoel voor de nood aan koelte
Er volgde een tijd, het duurde te lang
met veel water, wind en hagelstenen
de seizoenen leken de kaarten te hebben geschud,
vroeg…
Ik neig
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
42 ik neig almaar meer naar 't rustieke
in denken, doen en laten
ook wel in proeven van 't leven
waarbij de kern een lichte schaduw kent
zonder voor zuiverheid onder te doen,
het oorspronkelijke laat zich niet verlaten
het is als een stilte die een kamer vult
en al het aanwezige rust in hout, steen of glas
alles vertelt zo een eigen verhaal…
als de dag gaat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
33 ik hoef de avond niet te zoeken
deze komt vanzelf naar boven
of beter gezegd hij verschijnt in de kim
en beslist zelf of hij de dag zal loven
geen mens die dat met de hand kan beroeren
hooguit voorspellen uit eigen gemoed
het zijn de elementen die geheimen vervoeren
ooit doven zij een ondergaande gloed
ik hoef de avond niet te zoeken
en…
levenswater
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
45 als vanuit de bron ver in de hoogte
het pure water wordt geboren
is zij nog pril van aard en sprakeloos
alwaar de hemel de aarde ons
met een levensader wil bekoren
is de aanschijn van 's mensen beleving
nog o zo vluchtig en broos
door de stroming te breken in fasen
schenkt dat tevens inzicht op onze levensweg
regelmatig wordt er onderweg…
de aardse hemel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
44 de open deuren naar mijn tuin
geven een blik op het groen
handen met die kleur heb ik nooit gehad
er zijn aanverwanten die dat doen
dan wel gaat de natuur de eigen gang
in 't verlengde van mijn karakter
ik voel me daarin thuis
nimmer gewetensbezwaren dienaangaande gekend
enfin, thans verspreidt een lichte douche mijn landgoed
die een beschermende…
jeugdig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
28 gestrekt ligt een boom,
kaal geschoren voor me uit
een uitdaging is geboren
en spring luid op het ronde hout
de armen houd ik uitgestrekt
om te balanceren als een jonge vogel
mijn glimlach is breed
en de ogen glinsteren aldoor in veelvoud
snelle pasjes dragen mij
als het ware speels vooruit
en raak steeds meer in vervoering
door…
van 't brood eten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
28 de woorden zijn er eerder
daar waar aards voedsel gewoonlijk passeert
de geest en gevoel dringen zich op
hier strijden behoeften opdat inzicht wordt geleerd
welke type speeksel draait dan aan de knop
het moet gezegd
dat het een persoonlijk aansturing kent
soms neemt het graan de leiding
terwijl de ziel kiest voor haar moment
het vraagt…
vanaf een terras
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
26 in een gevederd mozaïek liggen
de gebakken stenen vlak in dof zand,
vanuit mijn zicht, vanachter een koffie
waaieren zij zich uit, de dorpsstraat in
aan het begin van wat voelt als mijn achterland
doorheen de bomen aan wederzijden
groeit mijn ochtend langzaam de morgen in
huizen houden de vergetelheid in stand
hier en daar nog statig,…
dromen tussen bomen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
48 dansen tussen lange bomen
doen zij, de slanke vrouwen
als gewillig riet bewegen de schimmen
het doet mij herinneringen beschouwen
waarin de liefde groeide en bloeide
tussendoor de zwaarte van de dagen
hoe droeg ik een werkelijkheid
die zo bovenzinnelijk vloeide
doch het zicht verblindde,
ik zag geen dubbele lagen
toch is het tot in alle…
Verwantschap
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
41 een stevige wind waait
en stuurt jouw blik naar de einder
tussen fier fladderende haren, recht vooruit,
naar het onomkeerbare, welke nimmer draait
.
doch je ziel volgt niets anders meer
als men waarlijk op de liefde stuit
die onweerstaanbaar is en al wat aards is dooft.
waar vuur en vlam weer worden verenigd
zo die al voor ieder in de eeuwigheid…
Overgaan bij leven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
68 Zij schreef haar zwanenzang
doorheen de jaren van groeiende leegheid
waar eerst nog ruimte werd geschapen
in samenhang der dingen
Zij dreef af in een oceaan van een voor haar
en mij onpeilbare diepte dan wel oploste
in een onmetelijke heelal.
Reddingsboeien werden woorden,
inhoudsloos doorschijnend,
en haar spraak verdampte vruchteloos…
in het park
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
24 gebogen en stram
leun ik op mijn wandelstok
en zie vanonder mijn wenkbrauwen naar haar
de grijze duif die nog kan vliegen door mij heen
het ontmoeten is een fantasie voor twee
doch gedragen door een speelse lok
even vangen we elkaar in een ooggebaar
schalks wordt weer een glimlach geboren
iedere dag kent zo een hoogtepunt
door een weinig…
als men vruchten wil dragen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
41 soms schuurt iets aan mijn ego
jarenlang is die opgebouwd
iets minder lang blijkt hij te hebben gerouwd
het ging al fout bij het hanteren van lego
ik bouwde kastelen en droomde van een prinses
onbewust wilde ik de wereld vormgeven
dat is int geheel niet mis, maar het leven leert een les
het zijn er meer die daaraan vreugd willen beleven…
De tropen afstropen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
80 Warm water stroomt over mijn mantel
aangemeten door de jaren heen
een laag van zand en klevend modder
Ook wel open lichte vlakken, hier of daar
veelal op mijn rug als ongekend aangebracht
door langzaam vergaarde kruipende slakken
het is om en om, doch het gewicht
dragen ze weliswaar gemeen
Het is als een uitgelekt en uitgerekt zebrapad…
Op een zekere leeftijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
37 Vaak in de ouderdom
herken ik iets van de ziel
van mijn vader, toentertijd
toen hij doorheen zijn laatste jaren drong
Nu begrijp ik dat hij
in de fase kwam en doorleefde
dat er nog een grens
van loslaten bestaat
Men groeit verder weg van zijn nageslacht
er is nooit daarover gepraat,
ik had er zelf nog geen weet
van nóg een atmosfeer…
druppels
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
40 het water in het meer schittert licht
alsof sterretjes sprankelend dansen
het is de vroege zon, nog niet warm
die zoekt naar druppels voor een gedicht
een eend stijgt plots op zo van nabij
gestoord door geritsel in het riet
klappend geluid maken haar veren
ze zoekt een plek in het verschiet
de ringen dwingen het water tot rimpels
aangezet…
Vrijheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
87 vrijheid kent een kwetsbaar bestaan
in woorden haast niet uit te drukken
zoals wat moeten wij onder vrede verstaan
kunnen we zelf wel onze ketens afrukken
om met anderen verantwoord om te gaan
zie hoe wij als gemeenschap leven
verharding vindt plaats op vele fronten
we stikken in de haast dode natuur
waarden liggen dicht bij ontvlambare lonten…
schaduw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
54 genegenheid zal naar mij komen
zelfs als mijn wereld al dood is
ik moet mezelf bevrijden van mijn gedachten
en alleen mijn dromen volgen
waarvan alleen de ziel weet dat ze bestaan
ik open mijn armen wijd
en sluit mijn ogen
mijn woorden vullen de leegte
,,
ik word terug gezogen in een schaduw…
Teugelloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
86 ik zwem in het water
en roep je woordeloos aan
zie mij eens, in deze vrijheid
ik verword hier tot een muze
van jouw dromerig bestaan
spreek niet over later
dan ben ik weg uit jouw tijd
maar nu drijf ik op rimpels
water, lichtblauw getint
alsof de hemel mijn glimlach bemint
ja, ik ben ik, ik voel me bevrijd
als ik terugkeer naar het stenig…
als dromen dagen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
58 het voorjaar draagt nog een sluier
ik had toch zo gehoopt
dat de warme zon, al was het maar even,
de ogen zou laten blinken
wel zie ik in een tak ontluikend leven
licht heb ik nodig, liefst blauw omrandt
kan ook een toefje genegenheid zijn
verpakt in een overjarige krant
ach, het mag op iets anders gelijken
je kent dat wel omhult in een…
wat ik doe in mijn flu
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
101 even wrijf ik over
mijn gulzige toetsen
wijl het slijm zich opdrijft naar boven
wachtend op de aandrang tot kotsen
mijn ruimte telt hoge zomerse graden
waarin ik aangedreven word om ook
in de winterdag in mijn eigen luiheid te baden
in zekere zin kom ik tot niets
al wat langer bekend bij mijn batterij
ik bedoel hier die van de geruisloze fiets…
Liefde
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
87 liefde groeit daar waar licht verschijnt
het bloeit ook als het schemert
zelfs als jij uit mijn oog verdwijnt, dan nog
wordt zij nochtans bij nacht doorgaans opgehemeld
bij vlagen is het een zachte zucht
of enkele aan elkaar geregen momenten
dat eeuwig ervaren kan niet in het bewuste zijn
het zijn tellen uit de jaargetijde, genaamd de lente…
Genereren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
32 Als liefde vergaat tot enkel stof
en niet meer tot aardse verbeelding is te kneden
volgt het vervluchten van een haast tastbaar parfum
verdwijnt de einder verder uit het zicht
en wordt geen enkele rozenstruik gemeden
Wat door zwarte nachten heen zich manifesteert
is het onverwachte dat langzaam wordt geboren
natuurlijk was dat schuilend op…
Tillen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
18 heden rijm ik mijn verleden
maan mijzelf tot rust
probeer gister aan vandaag
te smeden opdat alles in
het smeulend as sissend sust
deze dag ben ik met mijzelf
en spreek me liefdevol toe
versober mijn gang en dromen
het maakt me minder moe
zal lentelicht spoedig komen?
soms is er genade, teveel voor
een moment of beperking
je gaat dan…
een volgende dag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
73 vanochtend neem ik een andere weg
loop zogezegd in de schaduw van gister
dezelfde route maar in een ander daglicht
als een ontdekkingsreiziger ben ik,
lopend naast de heg
die mij geleidt langs een laatste rustplaats
nu komen de namen in beeld op de stenen
maar ik ken in het verleden geen steg
noch het wenen wat ooit werd gedeeld
ik…
ga mee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
56 ik was even in ruste
toen gefluister langs
de oren blies en zei
ga je mee
mee met mij
zomaar
vliegend vlieden
*
wonderbaarlijk
dat zij mij met
vergankelijkheid suste
ik wist niet
dat het mijn geest was
die zich zelve vaarwel kuste…
ik en de kraai
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
67 de kraai, mijn kraai buigt zijn hoofd
hij verblijft immer op zijn ijzeren pilaar
in de tuin, die tot mijn bescheidenheid hoort
en zie hem terwijl ik woorden zoek of droom
doch welke deugd schuilt er in dit gebaar.
hij verbeeldt de mens misschien
die vaart over woelige baren
eenvoudig kan ik dat verklaren
hij staat doorgaans met zijn lichtgewicht…