Luftballon
netgedicht
4,0 met 4 stemmen
46 in de palm van mijn hand
draag ik een wereld;
uit de verre verte
is een luchtballon geland
met een verblindende kleur
ovaal in vorm, het is met
een eigen zon gevuld
zwevend in een goddelijke geur
ik ontwijk de doornen
links en rechts
ren door dromen
en gedachten,
mijn hart slaat op tilt
het is roemrijke lucht slechts
die vrijkomt…
Melpomene
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
45 ik houw een standbeeld
uit vruchtbare gedachten
ingegeven door mijn hart
vorm het met slanke lijnen
woorden die het stenen
leven kunnen verzachten
ik geef het kleur met grootse tinten
zoals de natuur ons aldoor schenkt
het is mooier dan alleen het naakte
omdat echtheid uitsluitend
weet heeft van schoonheid en niet
aan enige duisternis is…
het houdt niet op
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
43 het is niet zo
dat in de ouderdom
het leven is geleefd
dat blijft ademen
tussen pilaren
van een slalom
het licht blijft je raken
zo er honger blijft naar verlangen
en liefde;
wat dat ook moge zijn,
en ergens naar blijft smaken
maar toch word ik vaker gevuld,
en door herinneringen ingehaald
danwel door een traagheid in
aanlengende…
Op rijm
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
27 vaak wordt gevraagd
door geleerde mensen
wanneer bent u met het
ware dichten begonnen.
ik was nog niet vrij
van de katoenen luier
en mijn moeder zaliger,
ons ma, wist te vertellen
dat mijn eerste rijm
werd uitgespuugd als ta ta
en dat is niet verzonnen,
en gepaard gegaan
met een achterwaartse
ontluchting als: blah blah
dat blah…
Waar ik was
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
63 jullie heb ik niet gezien
daar diep in het zuiden
wel heb ik lang in de oude wereld
als verdwaasd vertoefd
werd zogezegd gedwongen
om veel in mij uit te luiden
dat vroeg om actief verzuimen
in het heersende ritme
van de verslavende gewoonte
het was de overdadigheid
opgeslagen in hoofd, hart en ziel
die mij verplichtte te ordenen;
de…
"Mes études"
netgedicht
4,0 met 2 stemmen
50 vaak word ik
door schoonheid verblind
het is een tint die mij
met haar verbindt
en ik de blauwe lucht
zie als hemel
terwijl het gras ruikt naar parfum
dat ik ooit rook in Leningrad
het is de dag voelen in een zachte
zwoele schemer
zonder dat ik het licht verlaat
naakt is dan ook de werkelijkheid
die na verloop van tijd
het vlies…
Een (b)ommetje blond
netgedicht
2,0 met 3 stemmen
27 ze zwaaide uit haar heupen
so soepel mechanisch en galant
strak gespierd in een vleesgeworden
hoepel, met een uitstraling ver boven mijn stand
waar treft je nog zo'n passante
waar haar lucht blijft hangen
tot ver om de hoek bij het lanterfante(n)
en haar vlokken mijn toonbalken
vulden met mytische gezangen
het was gewoon een straatje om…
ons leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
48 ik wil alleen nog tussen
mijn geboorte en sterven zweven
waar de tijd niet meer op de lijn
door anderen is uitgespreid
ik wil mijzelf blijven, mij in het heden verweven
niet meer in afgehakte spreekuren leven
waar de menselijke macht oordeelt over :
komt u binnen en dank voor uw komst
fijn dat u er was, u hoort nog van ons
oh, ik zal uw…
Tot bloedens toe
netgedicht
3,2 met 4 stemmen
122 twee opstandige bovenkiezen
verliezen de strijd tegen de tijd
ze zijn deez morgen getrokken
en na wederzijds overleg vertrokken
ik heb ze nog even aanschouwd
en een kort moment om ze gerouwd
het was geen schoon beeld
dat van een leek de aandacht steelt
zo wel de trekker, hij was verrukt
het ging om de daad, die was gelukt
zie daar de…
de facto
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
84 in de levende verlatenheid
ontmoet men de toekomst
niet vreemd aan ons bestaan
zo ook groeit de ouderdom
over wegen die niet meer
volgens oorspronkelijke paden gaan
ik schets een schaduwrijk beeld
dat het alledaagse verkleint
het is ook hier de onbekende tijd
die wel heelt op een vlek die blijft
maar waarop regen droefenis lekt
ik beschrijf…
De Heerlijkheid Grijsoord
netgedicht
3,3 met 3 stemmen
22 er zijn loslippige tongen
die beweren dat men op Flakkee
minder (g)Christelijk is en vlakke
psalmen worden gezongen
dan in het aangebonden Goeree
ten oosten ligt het Roomse Brabant
komt het verval wellicht van gene kant?
het moet gezegd en de waarheid duidt
dat de Heer daar toch ook is geland
en hetzelfde soort licht verspreidt
spijtig…
Tweede pinksterdag
netgedicht
2,0 met 1 stemmen
59 er gaat een paard voorbij,
eerder de prinses die haar berijdt
het roept iets magisch op, net als
maxima van willem
maar die wordt voor mij hoog
door de lucht geleid
herken je de sfeer van het moment
en dat je even uitstijgt boven de dag
dat je uit andere gedachten rent
en een liefelijke aanblik zorgt voor een lach
het is mijn kind, dat…
een gewone mens
netgedicht
2,0 met 1 stemmen
44 morgen is het weer zomer
dan hangt aan het groene ijzerwerk
rondom mijn kleine buitenterras
weer het opgehangen plastic in zwart
gevuld met een kleurrijk gewas
of beter gezegd, eenjarige plantjes
zij blijven twee seizoenen
zo sterk als
de kwetsbaarheid van oude van dagen
er zijn nog vetplantjes in rieten mandjes,
overjarigen zoals dat…
Nog voor het slapen gaan (op naar Zwolle)
netgedicht
5,0 met 2 stemmen
63 morgen verplaats ik mij per ijzer
naar de stad aan het Zwarte Water
en een star IJsselkanaal
ik vertrek van 't Brabants platteland
vroeg in de morgen, en ben aldaar
gevuld met geduld en letters, veel later
aldus reis ik door mijn eigen verhaal
met een stop net over de Maas
vanuit daar word ik vergezeld
door een geringde vriend met sik…
uitroken
netgedicht
5,0 met 2 stemmen
54 er zijn dagen
dat woorden kleven aan je lippen
geluid is dan niet hoorbaar
je zou dat ene aan willen stippen;
maar liefde is onverklaarbaar
ik vul de leegte met een sigaar
keer op keer, het denken remt
in de keel roggelt de diepte
de rook verdampt meer en meer
de wereld is klein van binnen
of, wat ook kan, te groot van buiten
ik schrijf…
Niemendalletje
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
42 keek je om naar mij
of zag je die vogel daar
hij vloog mij voorbij met
een fladderend gebaar
toch zag ik even in je ogen
een tintelende glans
was het weloverwogen
of vroeg juist ik om een kans
de hond trekt je mee
zijn lijn staat al strak
een rode auto toetert vrolijk,
mijn gemoed is weer vlak…
Veni, vidi, vici
netgedicht
5,0 met 2 stemmen
43 nu ik bijna weer de jeugd
nader en de jaren achterlaat
ervaar ik beter de vreugd
in de veelvoud van eenvoud
en minder de veelvraat
die op de verslavende zuchten
van mijn wegen heeft ingewerkt
en vind ik tussen kaf en koren
het onaantastbare prille zaad
dat niet meer door onnozelheid zal vluchten
maar enkel verstild, blijvend in zonlicht…
Moai waar
netgedicht
3,7 met 3 stemmen
172 as in frou
sa machtich
yn syn ienfâld
is har grutte
sa ûnsjoch
lykas in Rubens
Ik seach har
de skientme
fan in soad en
alle seine foarmen
dat myn gefoelens
stoarm
har wylde hier
meitsje my rûch
en mei
de spanning
fan har
blank sheet
bliuwt myn tonge
stean oan
myn droege hoorn
mei har djip
glasje eagen…
zo het is (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
55 de tijd is rijp
om te oogsten
dat houdt ook in het
erkennen van de
onbereikbaarheid
van het ideale hoogste
wat ik mij voorstelde
telkens door de jaren heen
het is aldoor wel grenzen verleggen
immers dat drijft een mens voort
terwijl om je heen muren worden
neergehaald of gevoelens in de
grond worden geboord
of aan het hart worden gepaard…
zo maar
netgedicht
4,7 met 3 stemmen
52 je zult mij niet zo
veel horen zeggen
tenzij ik in herhaling val
dan moet ik het mezelf
toch nog opnieuw uitleggen
en geraakt het kant noch wal
meestal voel je mij wel aan
ook als ik mijn blik verdraai,
en aan een glimlach bouw, dan
weet ik echt wel wat ik zaai,
en aan de kracht die daaruit ontspruit
geef ik meestal een spontane draai…
is het zo
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
37 het leven wordt getekend
door natuurlijke seizoenen
daarbinnen, in mij, werkt ook
de wet van komen en gaan
van telkens vallen, terugtrekken
maar het kan ook rijpend zijn
of vernieuwd weer opstaan
ook al is dit bij ieder bekend
toch is het niet zo,
leert de ervaring,
dat men daar aan went
eb en vloed
schetsen een verklaring,
en dag…
In de hemelse lucht (ether)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
37 door jouw ogen
kan ik je raken,
aanraken en mogen of
mijn blik kan dit ook verzaken,
wegkijken van je ziel
doch niets gaat boven
het gewicht van de diepte
als ik echt naar binnenkijk
het doet al het andere doven,
maakt het onstoffelijke zo rijk
het kleedt je naakte lijf
en maakt de zucht gering
als ik meedrijf in wederkerigheid;
en…
Gefluister
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
44 de eik buigt zich naar mij
neen, het blijken zijn jaren
die mij echter groeten
fluisterend wel te verstaan
en spreekt in woorden die mij doen
bedaren, hou mij vast, omhels mij
ik zal je doen rusten en de loop
van de sterfelijkheid verklaren
ik groei als het licht mij kust
en slaap als de koude mij in slaap sust
ik bloei wanneer de zon mij…
Genadevol
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
37 het was er niet geruisloos
daar op de bank bij de sloot
(eigenlijk verworden tot greppel)
maar geluid ontbrak, de innerlijke
stilte groot, die eeuwige ruimte bood,
het was dicht bij de rust in mijn leven
waar vind je dat nog, in deze tijd
waar het hart het enige is dat slaat;
als in een symbolisch gewelf, in de droom
bij volle bewustzijn…
Lagen van lijden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
65 vandaag speelde ik
bij iedere statie
een variatie op zwart, wit
en eikenhout
ik zocht in woorden naar gevoel
en heb aldoende in toon
een mengeling
musicerend beschouwd
intens is dan de weg
die leidt langs het lijden
was als alleen, ik ging
er in op, zo gezegd
geheel ingevoerd, in trans
en ondergeschikt aan
de kracht, die in twaalf…
In het zijn
netgedicht
3,5 met 4 stemmen
45 wonen in de schaduw
hoort bij mij, ik ben
dan niet schuw of dood
de ziel luistert naar de stem
of naar een verlangen in nood
gevangen als zij is tussen
vandaag en ongekende morgen
het is gaan in een laag
waar de wil zijn kracht mist
en ik mijzelf draag met
zorgen en dan weer
hoop dat de illusie
ooit wordt opgevist
door die kwetsbare…
gaan
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
97 ook al raakt haar ziel
mij van nabij
waar ogen zich
naar mij wenden
geen moment
is zij bij mij
noch wil ze maar
iets verzenden
ze woont in haar blik
aan de rand van het bestaan
schouwt eerder naar binnen;
hetgeen wij, bij leven,
nimmer zullen verstaan
het is de sterfelijkheid
die haar steeds roept
al vertoevend in een
broze…
virus
netgedicht
4,5 met 2 stemmen
36 ik neem waar en ook niet
zover van mijn eigen ziel
het weinig scheppende gebaar
van de natuur bij de achilleshiel
kleuren zouden moeten fonkelen,
de lucht kan ruiken naar ontluiken
en lammetjes stelen toch genoegen?
doch velen zien echter doornestruiken
in het sombere landschap van onze schrijver
hij teert thans op het oud eelt van d'ijver…
gespiegeld
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
42 ten diepste
mag je niets verwachten
zo is het bestaan
je komt en gaat, ongevraagd
naast iemand staan
zijn letters in gedachten
of woorden in de hand
het is enkel de eigen ziel
welke laag voor laag
vaak wordt uitgedaagd
stormen beheersen
eb en vloed
doen je wankelen
of schenken gif of
laten je drinken
uit tranenbloed
klem je vast…
vivre en cercles
netgedicht
5,0 met 2 stemmen
71 het is lente, lente toch !
en de zon op zijn keerpunt.
de gordijnen sluit ik nog
neem het prille niet aan
als goede munt
in mij voel ik zeker wel
een koud bestaan
het winterkleed afleggen
is mij nog niet gegund
het getij neemt zijn tijd
in mij, het is in mijn bezit
zie dat niet als verwijt
de natuur schildert immers
niet altijd plots…