Op een zekere leeftijd
Vaak in de ouderdom
herken ik iets van de ziel
van mijn vader, toentertijd
toen hij doorheen zijn laatste jaren drong
Nu begrijp ik dat hij
in de fase kwam en doorleefde
dat er nog een grens
van loslaten bestaat
Men groeit verder weg van zijn nageslacht
er is nooit daarover gepraat,
ik had er zelf nog geen weet
van nóg een atmosfeer
tussen hemel en aard'
Waarin ik verderaf kom te staan
van mijn kinderen,
deze late gang kan men kennelijk
niet verhinderen
Het lijkt me een weg die men
als individu alleen moet doorlopen
het is een soort van afscheid met open ogen
waarbij de tijd enkel kan verlopen
Is dit een voorbode van verder ont-binden,
en geraakt men zo
tot het uiteindelijk loslaten bereidt?
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 30 juni 2023
Geplaatst in de categorie: psychologie