Opbiechten

ik ga graag naar bed, zo tegen mijn vast moment
tevreden ben ik meestal over wat ik heb gedaan die dag
een gevoel waaraan mijn "zijn" in vrede is gewend

het "oog op morgen" maakt vaak van oud nieuws gewag.
ik merk dat des nacht als ik even uit mijn bed mijn benen strek
en ik middels de radio met een andere stem word verwend

zoals het leven zich vormt in yin en yang
zo heeft mijn ochtendstond dus geen goud in zijn mond
ik moet dan telkens door een poel met drijfzand
(ik heb met die naam een pseudonieme bond)
telkens mij afvragend wat was mijn laatste jubelzang

soms vind ik een uitweg als ik de tijd inspecteer
en met een zucht van verlichting mij int kussen laat zakken
als blijkt dat nu opstaan het vergroten is van onnodige wakken;
verleng ik derhalve de waakstand nog een of meerdere keer

maar als ik een lik voel aan mijn hand
of een aandacht vragend geluid verneem van een mijn honden
veeg ik het zwart van de nacht aan de kant
en word toch redelijk kwiek, met weerzin, aan het aardse gebonden

af en toe herinner ik mij iets dat om aandacht vraagt
(ja, het staat ook in mijn dagboek geschreven)
maar om te zeggen, om het even wat het is,
er is gevoelsmatig niets waardoor ik positief word aangejaagd

Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 27 juli 2025

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

Biografie van deze schrijver

ontwaken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 5