stramien in sepiatoon
netgedicht
is door beeldschermen
met allerlei afbeeldingen
van natuur tot totaal random
waarmee hij zichzelf verwende
prikkels steken zijn hersenen
hij schrijft, hij dicht erover
en voltrekt zo weer een cirkel
of een driehoek of een ruitjespatroon
voor hem is het alledaags, bijzonder en gewoon
en niets is meer vanzelfsprekend
dan een stramien in sepiatoon…