Netgedichten

netgedicht (nr. 58.578):

stramien in sepiatoon

schrijvende in de zon
schrijvende in het licht
zo zit de schrijver op zijn balkon
en schrijft met een typemachine
dit gedicht

hij neemt een slok van z 'n wijntje
na een stokbroodje met kruidenboter
genietend van dit alles lacht hij om een geintje
om van zijn binnenpretjes nog maar te zwijgen
krijgt hij van de vogels nog een seintje

terwijl de dichter in hem
omgeven is door beeldschermen
met allerlei afbeeldingen
van natuur tot totaal random
waarmee hij zichzelf verwende

prikkels steken zijn hersenen
hij schrijft, hij dicht erover
en voltrekt zo weer een cirkel
of een driehoek of een ruitjespatroon
voor hem is het alledaags, bijzonder en gewoon
en niets is meer vanzelfsprekend

dan een stramien in sepiatoon