1596 resultaten.
Sonnet op het Sonnet
poëzie
3.2 met 28 stemmen
2.965 Geverfde pop, met rinkelen omhangen,
Gebulte jonkvrouw in uw staal' korset,
Lamzaligste aller vormen, stijf Sonnet!
Wat rijmziek mispunt deed u 't licht erlangen?
Te klein om één goed denkbeeld op te vangen,
Voor epigram te groot en te koket,
Vooraf geknipt, koepletje voor koeplet,
Kroopt ge onverdiend in onze minnezangen.
Neen…
Angst
gedicht
3.7 met 51 stemmen
21.597 Heel argeloos begin je een gedicht.
Een aantal letters, aangenaam van vorm.
Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht.
Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm.
Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen
Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt -
Schermutselingen tussen de vocalen.
De consonanten brommen mee, ontsticht.
Pas dan ontpopt…
Spleen
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
138 De hoge boom waar ik van kom
sloeg als er een wester joeg
de wind haar takken ving
vol trots haar ruize trom
in rulle branding
rots. Nu is zij gerooid
het woud weer eens berooid
haar hout gezwind tot moes geslagen
om U de lieve lezer te behagen.
En ik? Van tweeen een, papieren kant
ben zonder zonde maar gebonden
in een boek…
De kalenderman
gedicht
4.0 met 1 stemmen
154 Toen hij zichzelf bezag met ogen
die niet konden liegen en de kunst
van het bedriegen ook niet verstonden
bedacht hij dat hij op sterren voer en niet
op bevoegd gezag. Hij landde ergens maar
vraag hem niet waar of waarom.
Er woei een wind die hij niet kende er waren
steigers die hem ontstemden en water dat
vrat aan zijn enkels. Dit…
Waan
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
138 U die erudiet is en belezen
met uw goed gevulde boeken kast
alles keurig op getast
op last van critici bij een gezocht
bij een firma bol punt com gekocht:
Heeft u die van a tot z gelezen
of staan ze stom en in de waan
maar mooi te wezen?…
Ze mogen me Franz noemen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
132 Altijd is het een stijl pad dat kronkelend langs
een stromend beekje leidt tot een grotesk slot;
het bladerdak verzwakt wat de wolken overlaten
aan het weinige zonlicht op zijn bezweet gezicht.
Het laatste, het zwaarste, met de poort als gewricht
van de tijd na alle goden, in de protagonist z’n zicht,
deel van de raarste tocht -de aankomst volgt…
R.E.U.Z.E.N.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
90 Laten we Abrahams mosterd
maken van Goliath en Atlas,
Orion en Grutte Pier;
schouders ongevraagd beklimmen
van Polyphemus, Kumbhakarna,
Gogmagog én Hrungnir;
niet vergeten hoe te leven
als Balor, Jentil, GVR,
Gargantua, Pantagruel;
In gedachten door de tijden
van Gulliver, Ellert,
Brammert, de Hecatonchiren.
Laat ons niet vergeten…
Boos
gedicht
3.5 met 28 stemmen
8.116 Het is bepaald overdreven te denken
dat het gedicht een poging betekent
om iets verstaanbaar te maken, laat staan
een uiting van priesters die god zien.
Een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen
wanneer men geen woorden meer heeft
in officiële gesprekken, een reling
bij zeeziekte in de salon.
-----------------------------------…
Hiërarchie in Eindige Schoonheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
82 Hoe het goud van de dakrand
afstak tegen het groen
van het omringende bos;
glimmende kozijnen,
als ogen van oude magiërs,
die het bergmeer aanschouwden;
handgesneden zuilen
die de tergende hemel steunden
door voorbijglijdende eeuwen.
Hoe het brandende hout klonk
tegen een achtergrond van leugens
over het verborgen bedrog;
vergeten bloedlijnen…
Geknield bij Argos’ graf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
225 ‘O!,
soms voel ik mij verwant aan jou,
soms voel ik mij, zoals jij je vaak
alleen gevoeld moet hebben.
Zo ik,
al heb jij dat nimmer kunnen bevroeden.
Net zomin jij ooit de bedoeling begreep
of hebt geweten waar ik ben geweest,
welk ‘n hondenleven ik heb geleden,
van binnen; al die kwellingen
die mijn ziel ontelbare keren door-
sneden…
Poëzie is kinderspel
gedicht
4.2 met 34 stemmen
14.714 over het krakende ei
dwaalt een hemelse bode
op zoek naar zijn antipode
en dat zijt gij
mogelijk dat men op zulk een kleine schaal
niet denken kan het maakt nijdig
of men is verveeld dus veel te veilig
dan is men verloren voor de poëzie
u rest slechts een troost ligt gij op sterven
gij verveelt u dan ook niet…
Penelope Wacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
135 Penelope wacht
weeft lussen van verdriet
ontrafelt ze 's nachts
als niemand het ziet
om minnaars te weren
van het olijfbomen bed
dat haar koning voor
hen beiden had klaargezet
Penelope weeft
om eer en troon te behouden
hetgeen ook de goden
als wenselijk beschouwden
voor hem die volbrengt
wat van Fortuna moet
een slopende Odyssee…
Bezinningsbloemen
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
132 Het toeval stuit op zijn ongeduld;
als wat niet te verwachten viel,
rende hij met de paarden mee
in de roze en blauwe slierten
van een traumatiserend strevende zon.
'De spinsels van het zó gewende;
een onverzoenlijk tegenstreven',
waar het allemaal begon.
"Mijn zoon, zoek voor jezelf
een wereldzee van jouw formaat,
want deze beken zijn…
Bekendheid
poëzie
3.6 met 10 stemmen
2.354 Des dichters wereld is zo groot,
Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen?
De wereld ziet en zoekt hem niet:
En kent een rijpe geest zijn lied,
Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.
--------------------------------
uit: Kamermuziek (1903)…
Stralig borduursel van kristallen wand
poëzie
4.5 met 6 stemmen
1.163 Stralig borduursel van kristallen wand
Verbergt, welvend paleis, de diatomee;
Een waterdroppel is zijn wereldzee,
Een korrel zwevend stof zijn vasteland.
Klein levend zieltje, in Brahman mij verwant,
Eén Wezen deelt zich aan ons beiden mee,
Zoals één vuur, één wet, één Gods-Idee
In Aldebarân en een sintel brandt:
Het Eew'ge dat, mijn kunstgenoot…
In de bibliotheek van een liefhebber
poëzie
3.2 met 18 stemmen
3.036 Geleerdheid grijnst van alle kanten
Hier door een stemmig donker heen:
Ach! met de eerwaarde folianten
In perkament, als achtbre tanten,
Ben ik, zo jong, niet graag alleen.
Hu! ijzegrimmige kwatrijnen,
Gij staart mij zo verschriklijk aan,
Als waar’ hij erger dan profaan,
Die aan uw saaie schuifgordijnen
Zijn wufte handschoen durfde slaan.…
kundigheid.
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
159 er kwam een echte poëet voorbij
en vertelde over mijn gedichten
hij vrolijkte mij op door te stellen;
jij behoort tot de lichtgewichten
ik was verrukt door zijn schrijven
en respecteerde deze bemoeienis
hoe meer ik zijn woorden liet beklijven
des te verrukter ik ontsteeg
uit mijn poëtische droefenis
soms heeft men humor nodig van dien…
metaichmion (met Goliath én Ereuthalion)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
105 het monster bestaat
bij de gratie van de strijd
en de ruimte
tussen vriend en vijand
de uitvergrote reuzen staan te stampen
op het slagveld van twee kampen
tegenover jongelingen
die te voet gekomen zijn
een ijzeren strijdknots
een massief bronzen speer
zijn geen verweer
tegen de slimmigheidjes
de kleintjes gaan ervandoor
met de…
Homerun
netgedicht
2.8 met 5 stemmen
159 Een koning die meevaert
met tienduizend schepen
van Ithaca rond
de Peloponnesos
tot de kust van Paris
en Hector en Priamos
een sluwe reynaert
uit miriaden woorden
in hexameters
zesvoetige regels
als aartsleugenaer
tot leven gewekt -
waar Achilles de wrokkige
schier onoverwinnelijke
nochtans edelmoedige held,
de Thetiszoon en…
De dichter is een gedicht
gedicht
3.4 met 25 stemmen
9.898 De dichter is een gedicht, 24 uur per dag.
De dichter is een alchemist die van het lood
des dagelijksen leven het goud weet te maken.
Zijn gedichten spreken voor zichzelf.
---------------------------------------------
uit 'Verzamelde Gedichten' (1981)…
Restreis en verder
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
133 Gefakkeld en getooid in de funeraire boot;
De wind plooit de zeilen, verwijlend zijn
Wij, onverschrokkenen der tranenliefde,
Onder de verspringende zonnegloedlijn.
De goden gezocht hebbende, dit verzengende,
Wie zijn wij? Geworden in dit heikele staan:
Om de sterren te verdopen, beelden troosten,
Armen en benen zoeken voor het gezichtloze;…
Trip door Noviomagus
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
132 Hoe wij elkaar gevonden hebben,
Door de stofwolken der vergane’ ;
De glorie voltrekt in vertraagde
Stappen in beladen voetstappen
Die de voorgetreden grootverleden
Zompig in druilerig landschappelijk
Verdwaalland geschonken hebben.
Ons aller mens’lijk leven, deez’
Griekse tragediën; wie den Persona
Fitte, lijven als Woninglooze leeuwen,…
‘Ghazelen II’ (45-71)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
151 ik zweer vrij naar ‘t brein van Hawking
en dank de kracht waardoor wij draaien
onder ’t genot van ‘t lot der stille nachten
hang ik al lang niet meer aan heur haren // 48
nu Google de kleur van haar ogen kent
zal hen ze mogelijk beter omschrijven
en daar ook geen gevoelens bij hebben
waarin we waarheid zullen bespeuren // 52
de grond waarop…
Avond
poëzie
4.2 met 25 stemmen
3.780 Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
de witte bloesems in de scheemring. Ziet,
hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
een enkele al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht
als perlemoer, waar ied're tint vervliet
in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht!
Want alles is bij dag zó innig niet.
Alle…
school der poëzie
gedicht
3.9 met 35 stemmen
12.866 Ik ben geen lieflijke dichter
Ik ben de schielijke oplichter
Der liefde, zie onder haar de haat
En daarop een kaaklende daad.
Lyriek is de moeder der politiek,
Ik ben niets dan omroeper van oproer
En mijn mystiek is het bedorven voer
Van leugen waarmee de deugd zich uitziekt.
Ik bericht, dat de dichters van fluweel
Schuw en humanistisch…
aantekeningen bij de brief aan Omar K.
netgedicht
1.5 met 4 stemmen
165 ‘We worden vóór ons komen niet gemist,
na ons vertrek zal het beslist niet anders zijn.’
‘t lijkt erover te gaan dat we niet moeten denken
dat ‘t goed is zoveel tijd aan ons ego te schenken
dat we gerust kunnen zondigen als we maar bidden
gewoon god op onze blote knieën blijven bedanken
de aarde blijft wel draaien zolang ik en jij bestaan…
‘Ghazelen I’ (0-44)
netgedicht
2.5 met 4 stemmen
306 laat mij de dagen opnieuw schudden
en de wijn welke uit de kroezen drupt
verdunnen als haar verleidelijkste
ogenblik door de vertrouwde sluier // 4
aan ’t eind van weer ‘n gewonnen dag
samen met ’t hoopvol sluimerend zicht
op haar verschijnen in ’t verdwijnen
naar ’n volgende morgen van ijver // 8
kwijnen met…
Tibeerts opdracht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
147 Toen sprak de koning: 'Heer Tibeert
gaat heen voordat u wederkeert
en zorg dat Reynaert met u komt
Er wordt geklaagd, niet zonder grond
dat hij vaak anderen heeft belaagd
maar ú gelooft hij ongevraagd
hij doet vast wat u hem aanraadt
Zo niet, ziet het slecht voor hem uit
lacht zijn familie hem straks uit
allez, Tibeert, en zeg dit hem…
Het produceren van onzin
netgedicht
1.7 met 11 stemmen
234 Hoe komt dat zo?
Is mevrouw verveeld?
Moet meneer zich laten gelden?
Roept men eindeloos om aandacht?
Elk mens die zich dichter voelt,
kent die gekke verlokkingen.
Je wilt iets te zeggen hebben
maar je weet maar niet hoe.
De ijdelheid kruipt door je poriën:
'Wat heb JIJ dat raak gezegd!'
Ach, je volgt je liefste routine -
zolang er…
DE GAAF DER POËZIE
poëzie
4.0 met 16 stemmen
5.221 Gevoel, Verbeelding, Heldenmoed,
Tot éne ondeelbre kracht verbonden,
Tesaam gesmolten tot één gloed,
En door de boezem uitgezonden
Op vleugelen van melodie,
Om al wat ademt te betoveren,
Om al wat hart heeft te veroveren!
Zie daar de gaaf der Poëzie!
Gevoel, dat plotseling ontwaakt
Bij ieder indruk uit de hoge,
Zich uitbreidt, meedeelt,…