In mijn schamel sloepje
zal ik oeverloze tijden varen
over wateren die niemand ziet
het stille roeien
over de rivieren in mijn hoofd
verre, eenzame plaatsen
in mijn diepste ik
kabbelende fantasie
vol zacht ruisende melodie
die leidt naar een warme open zee
waarin ik opnieuw mezelf mag zijn…
knipper
klapwiekende wimpers steken het glazen
en dolgeslagen sloepje over
achter de dijk huilt gegroefde
huizenbaksteen bosjes nutteloos
witte mascara over het
bestofte bladerpad
de overschaduwde
jongen schept zijn pollen vol
houdt het omhoog ziet het licht
enkel in stukken vallen
noemt het water
toch bewoog niets
dan de zon en…
307
Bezig met laden