Gerrit Komrij heeft in de verzamelbundel ~KAKAFONIE~
driehonderdachtenzestig bladzijden excrementenversjes bij elkaar weten te sprokkelen.
Eén drol van mij lijkt me daarom wel te mogen.…
een huisje in het bos
een heel klein huisje
met één raampje
en een klein deurtje
het deurtje was wat scheef
en de scharnieren kraakten
er liep daar een scharrelaar
die het allemaal wel maakte
ook was er een sprokkel vrouwtje
die rommelde met wat blaadjes
en takjes voor de schouw
en ze vulde alle gaatjes
ze zagen het niet zo nauw
zo…
Vingers tokkelen een rechtvaardig ritme op
gespannen snaren in een dialoog die voortschrijdt
om afstanden in ideologieën te overbruggen,
blijft trouw aan jouw sporen in een ongelijke
strijd, waaruit je nieuwe hoop kan sprokkelen.
Opgedragen aan:
Aung Sun Suu Kyi (Myanmar/Birma)
Voorvechtster: Human rights en Vredesactiviste.…
is het de needrigheid
zoals die van mijn ouders
weinig vragend levend
naar beperkingen blij
met wat de Heer hen gaf
sprokkelen van wrakhout
aangespoeld aan stranden
wakkerend soms in fakkels
misschien toch de galm
de siddering van de schicht
door het hart van de enig ware
ook in vreemde bedden
uiteraard weer alleen gelaten
na de schijn…