het druppen van de kraan
heeft de klok doen roesten
minuten duurden langer
vielen uiteindelijk stil
water kan de tijd niet stoppen
slechts de maat valt weg
de duur van het verloop
telkens dezelfde druppel
die op dezelfde plaats valt
holt de hardste steensoort uit
zo voed je op, zei vader
even zag ik weer zijn handen
verweerd, vol sproeten…
jij en ik
zegt mijn steen
hebben best veel gemeen
aan het uiterlijk
kan je immers
ons innerlijk
niet ontlenen
waarom koos jij juist mij
weerspiegel ik jouw ziel
zag je mij in perspectief
word ik nu de dief
van jouw diepste emoties
opdat jouw pantser breekt
en oud verdriet heelt?
met de vijl in je vuisten
verwijder je mijn…
881
Bezig met laden