ik leg
witte bloemen
op je schouders
kijk met ogen
die nooit hebben
liefgehad
zoveel
moet ik nog
leren over het
prille fluister van
sterrenbogen
het teder voelen
van een dromer
je geeft me
nachten
in feeënblauw
ademt
mijn adem
in wolkendauw
je spreekt me
over verloren
tover
en ruikers
vol rozen
over het nevellied…