Of moet het zijn,
Dat ik verkwijn,
Als 't herfstschoon der natuur;
Dan, Schepper, zij,
Dit najaarstij
Ook mij ten stervensuur!
Wat me ook verbeidt,
't Is zaligheid,
In U getroost te zijn!
't Schudt, dag en nacht,
Het sterfbed zacht,
En rooft de dood haar pijn.
------------------------------------
uit: Lente en Herfst (1842)…
Groot is, goddank, de schaar der liefdevolle lieden
die zacht de poten breken van het schaap verdoold,
en lang voor 't stervensuur Uw paradijs verwierven.
Verwonder U dus niet wanneer zij daaglijks janken,
zij die U vrezen 't zeerst, zijn ook Uw ware trouwen.…