Blik op oneindig
netgedicht
De zon door het venster treft dwaalstof tot klaringen
Zwervers in de donkere ruimte, uit de nok van mijn heelal
als vergeten kometen, pas zichtbaar bij de val
naar een ster die naast aantrekt zich verzet tegen dingen
Traag draait het ‘stof `lijke’ haar moeizame wendingen
Afgebogen door het fuseren van het lichtend vermanen
wordt oud vuil vergast…