Blik op oneindig
De zon door het venster treft dwaalstof tot klaringen
Zwervers in de donkere ruimte, uit de nok van mijn heelal
als vergeten kometen, pas zichtbaar bij de val
naar een ster die naast aantrekt zich verzet tegen dingen
Traag draait het ‘stof `lijke’ haar moeizame wendingen
Afgebogen door het fuseren van het lichtend vermanen
wordt oud vuil vergast te stralen in driftende banen
-daar “grillige tekens” tussen vaste lijnen te dwingen!-
‘onheilspellend verschijnen ze uit het niets aan de grenzen’
steevast wenden ze het hoof naar het licht.
tot ze in geladen stilte uit het zicht laveren
waar ze vervagend het allesomvattende in scheren
zonder tastbaar bewijs of enig achterblijvend gewicht
een komma, een uitroepteken! Een blik over mijn lenzen.
Geplaatst in de categorie: heelal