over de treden van een lange trap
gaan in lange schreden je stappen
ze gaan naar boven waar het goed is
en laten het verleden achter zich
vloeiend dragen zij je lichaam boven
waar handen slechts langs je strijken
drukken de hakken ver in het tapijt
de reling is een onnodige houvast
even kijk je om naar wat er ooit was
maar dat heeft slechts…
De zon straalde zijn ogen
hij wrijft eens met twee knuistjes
voelt de warmte op zijn bol
maar bevroren gedachten
kunnen woorden niet smelten
Nog hoorde hij de stemmen
traplopend naar zijn kamer
boze klanken klonken hol
het voorgelezen sprookje
werd wéér geen werkelijkheid
Slechts het dons van zijn kussen
werkt nog troostend in deze
vroege…
ik neem liever de lift
ik ben zo lui,
trap lopen komt mij
zo overdreven voor,
nee ik neem liever
de lift, zeker wanneer
het een toren, kerk,
wolkenkrabber of
de eiffeltoren betreft
nee, ik neem liever
de lift, de moeite die
ik neem om dit op
te schrijven kost me,
denken, ademen zelfs
kost me al genoeg,
en ik hou niet van een…
Dan gaat de telefoon, maar het kind is helemaal boven,
't kreng rinkelt helemaal beneden, dus een spurt twee
trappen af en nou is traplopen niet echt een favoriete
bezigheid,
vandaar dat ze bijna 't laatste gedeelte onbedoeld naar
beneden glijdt.…