Alle inzendingen van Jasper de Jong

Zoals je lippen mijn hart kunnen verzachten met warmte liefde en gevoel. Ze begrijpen mijn huid en wat ik wil en waarom ik dat wil delen met jou. Als ik tranen zou hebben is er voor jou geen reden om weg te lopen maar sla jij met een lach een arm om mij heen.…

Zij tuurde in het vuur van zijn ogen die niets verhulden en geen medelijden kenden De muren waren niet veilig maar het niet vluchten maakte hem nog kwader. Zijn stem overstemde alles maar de sneeuw bleef het was donker en koud die nacht.…

Ik adem de liefde die ik krijg omarm deze met twee armen laat los om weer vast te pakken waar verleden weer heden wordt. Nee, ik kus niet je lippen maar knuffel je warm omdat je lichaam mij meer geeft dan dat je mond kan zeggen.…

Het delen van het delen het smelten van de chocolade je tong kent de zoetheid van ieder snoepgoed. Je smelt zoals je nog nooit deed al ken je de toekomst niet het gevoel is nu bijzonder goed vooral ook, omdat je het delen kan.…

Op het gevoel dat ik leef vraag ik jou mij te delen. Schoon word ik van het water dat geschuimd tussen ons is van huid op huid. Mijn streling op je hart gaat niet onopgemerkt voorbij want het schrikmoment ligt nog op je netvlies. Geef 'het' vrijheid is enkel wat ik fluister omdat ik zelf ook wil lopen waar mijn pad loopt.…

Ik dans met mijn ogen over de aarde en je steen in het leven was je mooi nu lig je hier gewoon gemeen. Gevlucht van alles dat maar ontvlucht kon worden van stress van werk tot het wassen van de borden. Bloemen sieren nu jouw zijn wat jij anders zelf wel deed ik ben er om je te 'zien' want denk maar niet... ... dat ik je ooit…

Over de huid die je hart beschermt kriebel ik met mijn leven erop los eigenlijk is het hart niet voor plagen bestemd maar uiteindelijk was ik toch de klos. De zon schijnt de lach van binnen uit al dat bloeit en groeit in mijn natuur zorg ik dat alles netjes sluit oh wat heerlijk, wat voelt dit puur.…

In alle bewondering deel ik de stilte jij ligt hier in de grond al zou ik U eigenlijk U moeten noemen respect voor de leeftijd en de mens. Bloemen groeien niet goed op al het uitgegraven zand maar gelukkig houdt liefde kleur vast omdat er altijd een herinnering blijft.…

Als je in een jaar met alles dat je in je hebt hebt gevochten voor je leven hoe kan het nou zo zijn dat je ondanks dat het niet anders kan zo plots bent opgegeven. Hoe kan het dat je niet meer mag niet meer kunt en niet meer ziet dat je gegrepen bent door K het oneindige verdriet dat rolt in tranen over wangen als spat op de grond uiteen…

Als de dode sfeer tot in mijn bloed verteert stolt het monster zich in mijn banen ik overtref mijzelf nimmer met die diepte totdat ik stil weer adem haal. De lach is zeldzaam maar dan wel gemeend eerlijke kanten zijn goud waard het ontstoffen moet al te vaak gebeuren omdat ik wellicht wat allergisch ben.…

Ik vleugel kleuren in dit paradijs waar iedereen afhankelijk is van wat anderen willen. Niets danst met mijn muziek zo lekker ritmisch als zo stil om elke lach te kunnen weerkaatsen. Nee, ik wuif mijn elegante hand en steek de loftrompet omhoog voor ieder, die nog in zichzelf gelooft.…

Elk moment dat er regen valt heb ik tijd om na te denken de kleur van grijs helpt om objectief te kunnen zijn. Niet te euforisch en vrolijk maar tastend in de realiteit naar ongedwongen feiten die een lach, maar ook tranen kunnen maken.…

Getergd dwaal ik in de straten mijn ziel verloren in het onbekende het geruis dat mijn oren tart is niet eens vervelend te noemen. Waar zonlicht langs de toren schijnt en mijn wangen zacht verwarmt brengt een glimlach mij terug in de wereld die ik nog niet ken.…

Wanneer ik niet meer adem is alles van mij op wanneer ik niet meer adem staat het leven van mij stop. De doodsangst versus hoop op leven dat nu volgen gaat wanneer ik niet meer adem kom ik eindelijk weer op straat.…

Ik neem het geluk waar op een afstand en niet van mij want geluk dat deel ik niet ook al is het van ons samen. Ik ben een koude, en vrees de warmte omdat het kloppen van je hart mij doet bewegen in die zin die niemand wil.…

vanuit mijn wens droom ik op een witte ondergrond helder is het zicht met kleuren van de dood contouren die mij vertellen over hen die mij dierbaar zijn en straks waren…

ik wil je stem niet horen je woorden doen mij teveel pijn ze splijten elke traan in tweeën en het is kil rondom mijn hart als ook haat liefde zaaien kon dan was ieder woord overbodig ik droom van dansen in de nacht met het genot van mijn sterretje…

Ik vlucht in stroken lucht omdat ik even niet wil dat men mij ziet met tranen op en zonder lach. Ik vlucht in iets maar niet voor niets ik laat een ander in waarde en schep een lach al is het niet op het gezicht maar wel in het hart het is het waard ook voor mij. Ik vlucht in iets maar niet voor niets.…

Als ogen mijn lijf omsluiten voel ik de plussen en minnen al in mijn eigen hart vertaald.…

en nee, ik dacht toen niets het hoofd kent leegheid het eeuwige zwarte gat omdat woorden niet ontbreken is er gehoor en ook op schrift maar het heeft geen inhoud want het is niets…

Ik speel niet met gedachten en ook niet met het gevoel van jou en van een ander dat is niet mijn levensdoel. Ik ben waardig in het leven maar met rust moet ik gaan komen tot een beslissing in dit lot het is geen tijd om te blijven dromen.…

Stilte aanbidt de herdenking van hen die het land dierbaar waren en nog zijn. Vergeten is geen optie want de waarde van de stilte dragen wij nog in ons hart.…

Bladeren worden groen waar bloemen kleuren op takken samenzijn in de luwte van de wind. Het getjilp dat ons vrolijk stemt draagt krachtig bij aan de zonnenstralen van onze lach.…

Vriendschap voel ik als het bloed dat door mijn aderen mijn hart kan verwarmen. Wanneer jouw tranen veranderen in een spontane lach en voor even alles is vergeten. Slechts voor even..... Die band die ooit ontstond laat ik niet van kleur verschieten deze vriendschap wil ik weten. Poedelnaakt geef ik mijn hart omdat het veilig is…

Schaduw verlicht mijn ziel waar het zwart van gal onzichtbaar blijft tot het moment dat de bom barst.…

Je kunt me niet vergissen omdat ik vergeten ben dat taal ook letters heeft en niet alleen gebarentaal is zonder komma's en punten.…

Ik wil mij niet verschuilen achter de term ik ben zoals ik ben je moet me maar zo nemen het is niet anders niet. Ik kijk graag om mij heen en wil mijzelf graag zien als ik in de spiegel kijk en me dan niet verrijk met ik ben zoals ik ben.…

Ik draag je niet op handen want die fout maak ik niet nogmaals liefde is het elkaar respecteren zonder vooroordeel of bezwaar. Ik draag je niet op handen maar ben wel weg van je dat laat ik je wel merken maar zeg het niet zo vaak. Ik draag je niet op handen en ik wil ook niet gedragen worden het voelt goed zoals het nu is gewichtloos…

Zij dwaalde met haar ogen af om niets te missen van het onbekende waar oplossingen liggen verscholen in het antwoord.…

De behoefte om te zijn is in gedachten al gedaan maar de werkelijkheid is anders dan de fantasie je beloofde. De tegenslagen zijn soms hard maar leerzaam bovendien tenzij je een ezel bent want dan ken je die steen al wel. Even slechts een lach op je gelaat de vrijheid lezend in je ogen de parels van je ziel ik hou van je warme hart…