Liefste
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 
158
158Zoals een trage tuinslak
die spoorloos verder glijdt,
verdwijnen onze dagen,
stil, langzaam in de tijd.
Verstrengeld onze handen,
gekoesterd, lijf aan lijf
bezweren we de angsten:
blijf bij me, liefste, blijf!…
Bezig met laden