Liefste

Al zal ons leven krimpen
tot een koekblik of een krant
of, laten we het hopen,
tot een stevig ledikant,
ik plant er rozen, maak een tuin
met mossig, groen gazon
vol vlinders, vogelzang.
Daarboven schijnt de zon.

Zoals een trage tuinslak
die spoorloos verder glijdt,
verdwijnen onze dagen,
stil, langzaam in de tijd.
Verstrengeld onze handen,
gekoesterd, lijf aan lijf
bezweren we de angsten:
blijf bij me, liefste, blijf!

krimpen blijf

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 158