Eenzaamheid.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 
449
449O, eenzaamheid, meedogenloze brand
Die al maar dieper, al maar breder vreet;
Liefde en geluk en eindlijk zelfs het leed
Als nutteloos uit uwe kring verbant:
Mij zijt gij een Verlossingsgod geweest;
Want uit uw as verrees bevrijd mijn geest.…
Bezig met laden