vivonne (vienne)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 
272
272langs het desolate station
waar driemaal daags knarsende
stoptreinen vergeefs wachten
een duizendjarige kerk
rust van kabbelend water
prominente treurwilgen
zacht bewogen stil dromend
elk halfuur de ratelende beat
roerig ritme op ontelb’re bielzen
een storing van 300 kilometer per uur
na dertig lange seconden vervlogen
dan dommelt vivonne…
Bezig met laden