op de vlonder, tergend langzaam
opende jij het vlindermes
mijn ogen draaiden weg
peilden de diepte van het harde water
ik hoorde vezels schuren
de boot dreef klotsend langszij
jij lachte, je knokkelknieën bloot
maar in jouw ogen dobberde de dood
schurkend langs de kademuur
verdween het beeld, de boot en jij…
ik reisde
alleen met
een roestvrijstaal
vlindermes nooit
hoefde ik het
te gebruiken
onderweg zag
iedereen dat
mijn verenpak
niet bestand
tegen regen en
kwetsuren was
onder een verre
vlinderboom
begroef ik zonder
ophef het wapen
dat in mijn handen
dodelijk kon zijn
een oude graver
zal het gesloten
geërodeerde
artefact…
En lonkend naar een weke lens
Wil ik jouw gril verdragen
En toch verberg ik in mijn binnenzak
Als een stiekeme onheilsbode
Vlindermes en boksbeugel en matrak
By the way
Wat doe jij zoal om den brode?…
haar deeg deint in het korset van satijn
een hoekig en stijf kleed dat haar lijnen
in een koker dwingt, een huls die splijt
als zij haar speer in de berm plant
want ze verkiest het lijf aan lijf gevecht
toch houdt zij iets achter
in de voering van haar kameelharen mantel
knelt het vlindermes
alsof ze broedt op een ei van glas
waarin haar…
'Voor altijd bij elkaar'
hadden wij in de schors van de boom
gekerfd met mijn vlindermes.
Tot op een dag dat ze niet meer kwam,
de dagen daarna is ze ook niet op komen dagen.
Waarom?, vroeg ik mij af, ik wist het niet
ik zat met zoveel vragen.
Ze leek van de aardbol verdwenen,
ik was haar kwijt voorgoed, ze was weg.…
1.395
Bezig met laden